طرفداری | در فوتبال ایران، حساسیت بازیهای پیش از دربی همیشه سایهای سنگینتر از یک مسابقه معمولی داشته است. مربیان بهخوبی میدانند یک اشتباه کوچک یا یک کارت غیرضروری میتواند تمام برنامهریزیها را برای حساسترین بازی فصل بههم بریزد.
همین نگاه احتیاطی، ساپینتو را واداشت تا در برابر فولاد تغییراتی در ترکیب تیمش ایجاد کند. او برای در امان نگه داشتن رستم آشورماتوف از خطر دریافت کارت، عارف غلامی را پس از دوری طولانیمدت از میدان به زمین فرستاد.
اما این تصمیم چیزی فراتر از یک ریسک معمولی بود؛ یک قمار واقعی. قماری که فقط چند دقیقه تا تبدیل شدن به بحران فاصله داشت. خطای بیمورد غلامی در محوطه جریمه و اهدای یک ضربه پنالتی به حریف، در روزی که استقلال شایستگی برد را داشت، شاید محصول همان دوری طولانی از ریتم مسابقه بود؛ حرکتی شتابزده، غیرحرفهای و کاملاً قابل پیشبینی. اگر ضربه پنالتی ساسان انصاری وارد دروازه میشد، استقلال نهتنها سه امتیاز ارزشمند را از دست میداد، بلکه در آستانه دربی و دیدار حساس برابر المحرق بحرین با موجی از انتقادات و بیثباتی روبهرو میشد.
اما استقلال در روزی که مهاجمانش همچنان به فرصتسوزی ادامه میدهند، باز هم خوششانس بود که خطر پیشآمده با واکنش تماشایی آدان رفع شد. در این صحنه، تجربه گلر اسپانیایی آبیها به کارش آمد و با مهار پنالتی کاپیتان حریف، همهچیز را به حالت قبل برگرداند و اجازه نداد یک تصمیم شتابزده و پرریسک فضای آرام تیم را به آشوب بکشاند.
این بار ساپینتو به مدد دستان آدان از خطر جست، اما نباید فراموش کند که اعتماد به بازیکنی که مدتها از مسابقه دور بوده، در چنین مقطعی یک اشتباه محض است. عارف غلامی در بهترین روزهایش هم مدافعی بدون اشتباه نبوده و بارها نشان داده تکیه بیش از حد به او میتواند هزینهساز باشد. حالا نیز همان الگوی قدیمی تکرار شد؛ فقط فرقش این بود که استقلال این بار خوششانس بود.
ساپینتو باید این هشدار را جدی بگیرد. استقلال در آستانه مرحلهای مهم از فصل قرار دارد و کوچکترین تصمیم احساسی یا ریسک غیرضروری میتواند مسیر تیم را منحرف کند. فوتبال جای قمار نیست؛ مخصوصاً وقتی تیم در حساسترین مقطع فصل ایستاده باشد.
