به گزارش مشرق، رامین نصیری، فعال رسانه در تلگرام نوشت:
اتفاقات و تحولات امنیتی، سیاسی و ژئوپلیتیکی با سرعتی باورنکردنی در منطقه غرب آسیا و جهان همه را شوکه کرده و کاملاً افق دید عموم نخبگان و مردم را تغییر داده است. با رخدادهای اخیر، واقعیت‌های تلخ زندگی برای همگان روشن شده است. قبلاً شاید تنها چند جغرافیا یا ملیت محدود مانند فلسطین، سوریه یا یمن معنای تجاوز، جنگ، خشونت، قحطی، رکود و… را می‌دانستند، اما اکنون کشورها و دولت‌هایی که حتی تصورش را هم نمی‌کردند، با این حقیقت روبه‌رو شده‌اند. قطر، زنگ خطر بزرگی بود که نشان داد هیچ حد و مرز محدودکننده‌ای در مقابل تجاوزگری و خشونت صهیونی و آمریکایی وجود ندارد.
نمایش ضعیف واکنش قطر و سایر کشورهای عربی اسلامی در نشست دوحه به این تجاوزگری آشکار که تنها در حد ابراز نگرانی یا محکومیت‌های لسانی بود، نشان داد که امنیت به هیچ عنوان شوخی‌بردار نیست و در صورتی که حکومتی به امید غرب و آمریکا برای تأمین امنیت خود بماند، هرگز نمی‌تواند تا فعل خواستن را با توانستن و انجام‌دادن توأمان صرف کند، حتی اگر بی‌نهایت عصبانی شده و احساس اهانت داشته باشد.
در این میان، نکته اساسی آن است که رژیم صهیونی بدون پشتوانه دیپلماتیک و سیاسی آمریکا قادر نبود چنین ماجراجویی پرهزینه‌ای را از زمان عملیات «طوفان الاقصی» آغاز کند؛ فلذا مسئولیت کامل تجاوزگری‌ها و بحران‌آفرینی‌های صهیونیست‌ها مستقیماً متوجه ایالات متحده آمریکا است. از طرف دیگر، در سایه همین حمایت غرب و واکنش منفعلانه و ضعیف کشورهای عربی اسلامی در نشست دوحه، شاهد افزایش فشارها بر فلسطینیان در کرانه باختری و غزه هستیم، تا جایی که دیروز عملیات زمینی رژیم صهیونی برای تصرف سرزمینی غزه هم آغاز شد.
در حالی‌که تا پیش از این، نگرانی مقامات امنیتی رژیم صهیونی از گرفتار شدن در باتلاق جنگ شهری و از دست رفتن جان گروگان‌ها، به‌تنهایی کافی بود تا عملیات زمینی به تعویق بیفتد، فضای نشست دوحه با مدیریت حساب‌شده آمریکا این نگرانی‌ها را به حاشیه راند و عملاً سبب شد جنگ و خشونت علیه مردم بی‌دفاع غزه تشدید شود. عملیاتی که بار دیگر مردم مظلوم فلسطین را آواره کرده و محکوم به شکست است، چرا که مقاومت و حماس تا وقتی که رژیم صهیونی وجود دارد، ادامه خواهد داشت؛ زیرا مقاومت یک اندیشه و تفکر طبیعی، انسانی و غیرقابل حذف شدن است.
بنابراین، در فضای جنگلی نظام بین‌الملل که قدرت حرف اول و آخر را می‌زند، تکیه صرف بر همکاری جمعی، نقش‌آفرینی بین‌المللی، باج دادن به قدرت‌های بزرگ و شعارهای دیپلماتیک زیبا، به مثابه شوخی و بذله‌ای است که می‌تواند در بزنگاه‌های حساس امنیت، اعتبار و آبروی یک ملت را از بین ببرد و باید از آن بر حذر بود.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.
