نانسی پلوسی کیست؟ | پرتره‌ای از قدرتمندترین بانوی آمریکا و کابوس ترامپ
رویداد۲۴ | نانسی پلوسی، سیاستمدار دموکرات و چهره‌ای که دهه‌ها در عرصه سیاسی ایالات متحده حضوری تعیین‌کننده داشت، اعلام بازنشستگی کرده است. او در پیام ویدئویی پنجشنبه شب بیان کرد که در پایان دوره فعالیتش در ژانویه ۲۰۲۷ دیگر برای انتخابات کنگره نامزد نخواهد شد. پلوسی به‌عنوان نخستین زنی است که به ریاست مجلس نمایندگان آمریکا رسید. او از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۲۳ رهبری نمایندگان حزب دموکرات در مجلس نمایندگان را بر عهده داشت.
بازنشستگی این سیاستمدار ۸۵ ساله بلافاصله واکنش‌های گسترده‌ای را در پی داشت، از جمله واکنش شدید دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا و یکی از مهم‌ترین رقبای پلوسی در دوران حضورش در واشنگتن.
ترامپ در اظهاراتی که در شبکه فاکس نیوز منتشر شد، این تصمیم را «موضوعی بزرگ برای آمریکا» و «خدمت بزرگی به کشور» دانست! ترامپ پلوسی را «شرور و فاسد» توصیف کرد و افزود که او کنترل حزب خود را از دست داده بود.
رئیس‌جمهور آمریکا همچنین ابراز خرسندی کرد که پلوسی در دو نوبت تلاش برای برکناری او با استیضاح موفق نشد.
نانسی پلوسی به‌عنوان یک چهره تأثیرگذار در سیاست مدرن آمریکا شناخته می‌شود و دوران فعالیت سیاسی اش همواره با جنجال و دوقطبی‌سازی همراه بوده؛ به‌گونه‌ای که هم از سوی محافظه‌کاران و هم برخی از لیبرال‌ها مورد انتقاد قرار گرفت.
بیوگرافی نانسی پلوسی
نانسی پلوسی در ۲۶ مارس ۱۹۴۰ در بالتیمور، مریلند، در یک خانواده ایتالیایی-آمریکایی متولد شد. او کوچک‌ترین فرزند و تنها دختر خانواده بود و پنج برادر بزرگ‌تر داشت. خانواده او ارتباط محکمی با سیاست و حزب دموکرات داشت؛ پدرش، توماس دی‌آلساندرو جونیور، در زمان تولد نانسی، نماینده دموکرات کنگره از مریلند بود و هفت سال بعد شهردار بالتیمور شد و سه دوره در این سمت فعالیت کرد. برادرش، توماس دی‌آلساندرو سوم، نیز دموکرات بود و به‌عنوان رئیس شورای شهر بالتیمور و سپس شهردار (از ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۱) مسئولیت داشت.
مادر پلوسی نیز فعال سیاسی بود و زنان دموکرات را سازماندهی می‌کرد و مهارت‌های سیاسی را به دخترش آموزش داد. نانسی در کودکی به پدرش در رویداد‌های انتخاباتی کمک می‌کرد و در سال ۱۹۶۱ در مراسم تحلیف رئیس‌جمهور جان اف. کندی حضور داشت. این ارتباط زودهنگام وی با سیاست باعث شد که وابستگی او به ایده‌های لیبرال در دهه ۱۹۶۰ شکل بگیرد.
بیشتر بخوانید: جو بایدن کیست؟
پلوسی در سال ۱۹۵۸ از «مؤسسه نوتردام»، یک دبیرستان کاتولیک دخترانه در بالتیمور، فارغ‌التحصیل شد. او سپس به کالج ترینیتی در واشنگتن دی. سی. رفت و در سال ۱۹۶۲ با مدرک لیسانس در رشته علوم سیاسی فارغ‌التحصیل شد. در طول دهه ۱۹۶۰، او به‌عنوان کارآموز در کنار استنی هویر که بعد‌ها رهبر اکثریت مجلس شد، برای سناتور مریلند، دانیل بروستر، کار می‌کرد.
آغاز فعالیت‌های حزبی نانسی پلوسی
در سال ۱۹۶۳، نانسی با پل فرانسیس پلوسی، یک تاجر و فارغ‌التحصیل دانشگاه جرج‌تاون، ازدواج کرد. آنها ابتدا به نیویورک نقل مکان کردند و سپس در سال ۱۹۶۹ در سان‌فرانسیسکو مستقر شدند، جایی که پل پلوسی مشغول سرمایه‌گذاری شد. او در طول سال‌های اولیه زندگی خود، بر زندگی خانوادگی و پنج فرزندش، از جمله کریستین و الکساندرا، تمرکز داشت و در سال ۱۹۶۹ مادر پنج فرزند بود.
با وجود تمرکز بر خانواده، پلوسی فعالیت سیاسی خود را در دهه ۱۹۶۰ به‌عنوان داوطلب برای حزب دموکرات آغاز کرد. او در سال ۱۹۷۶ به‌عنوان عضو کمیته ملی دموکرات از کالیفرنیا انتخاب شد و این سمت را تا سال ۱۹۹۶ حفظ کرد.
پلوسی سپس به سرعت در رده‌های حزبی پیشرفت کرد؛ در سال ۱۹۷۷ به‌عنوان رئیس حزب دموکرات در شمال کالیفرنیا انتخاب شد و چهار سال بعد، تا سال ۱۹۸۳، ریاست کل حزب دموکرات کالیفرنیا را بر عهده داشت.
او به تدریج به‌عنوان یک جمع‌آوری کننده کمک مالی برجسته در حزب دموکرات شهرت یافت. او در دوره‌های انتخاباتی ۲۰۰۰ و ۲۰۰۲ بیشترین کمک مالی را به کمپین‌های کنگره‌ای دیگر جمع کرد. بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۴، پلوسی بیش از ۴۰۰ میلیون دلار برای کمپین‌های انتخاباتی جمع‌آوری نمود. این توانایی در جمع‌آوری منابع مالی، یکی از عوامل کلیدی در صعود او در سلسله مراتب حزب دموکرات بود.
ورود نانسی پلوسی به مجلس نمایندگان و ماجرای مبارزه با ایدز
نقطه عطف سیاسی پلوسی در سال ۱۹۸۷ و زمانی بود که فیلیپ برتون، نماینده منطقه پنجم سان‌فرانسیسکو درگذشت و همسرش سالا برتون، پس از پر کردن باقی‌مانده دوره، تصمیم گرفت در انتخابات ۱۹۸۸ نامزد نشود. سالا برتون از پلوسی خواست که جانشین او شود. پلوسی در انتخابات آن زمان پیروز شد و نمایندگی سان‌فرانسیسکو را در کنگره برعهده گرفت و این منطقه را تقریباً برای تمام دوران فعالیت خود نمایندگی کرد. منطقه او از سال ۱۹۴۹ به طور مداوم توسط دموکرات‌ها نمایندگی می‌شد و تمایل شدید به حزب دموکرات داشت. او بدون هیچ مخالفت جدی، ۱۸ بار مجدداً انتخاب شد!
زمانی که پلوسی وارد مجلس شد، تنها ۲۳ زن در این سنا حضور داشتند. او خیلی زود به‌عنوان یک حامی برجسته کنگره برای افراد متأثر از بحران ایدز مطرح شد. سان‌فرانسیسکو کانون اصلی این بیماری بود و پلوسی در اولین سخنرانی خود در مجلس، متعهد شد که در مبارزه با «بحران ایدز» مدافع باشد. او حتی یک مرد همجنس‌گرا را به‌عنوان مدیر سیاست ایدز در دفتر کنگره خود استخدام کرد. او در تهیه قانونی موسوم به «قانون مراقبت رایان وایت» که بودجه‌ای برای درمان و خدمات افراد مبتلا به HIV/AIDS تخصیص می‌داد، نقش داشت. این قانون در سال ۱۹۹۰ توسط رئیس‌جمهور جورج اچ. دابلیو. بوش امضا شد.
پلوسی همچنین در تصویب قوانین مهم دیگری مانند قانون پیشگیری از خشونت با اسلحه کمری بِرِیدی در سال ۱۹۹۴ همکاری کرد. در سال ۲۰۰۲، پلوسی با قطعنامه عراق که به رئیس‌جمهور جورج دبلیو بوش اجازه استفاده از نیروی نظامی علیه عراق را می‌داد، مخالفت کرد. او اظهار داشت که «استفاده یکجانبه از زور بدون ارائه هر گونه راهکار دیپلماتیک و سایر راه‌حل‌ها و بدون اقناع مردم آمریکا، برای جنگ ما علیه تروریسم مضر خواهد بود».
بیشتر بخوانید: ۱ سپتامبر؛ نبردی میان دو برداشت از جهانی‌شدن| چرا اسامه بن‌لادن و جورج بوش بیش از آنچه تصور می‌شود، به هم شباهت دارند؟
رهبری اقلیت و رسیدن نانسی پلوسی به ریاست سنا
در نوامبر ۲۰۰۲، پس از کناره‌گیری دیک گپهارت، پلوسی به‌عنوان رهبر اقلیت مجلس نمایندگان آمریکا انتخاب شد. این انتخاب او را به نخستین زنی تبدیل کرد که رهبری یک حزب بزرگ را در هر یک از دو مجلس کنگره بر عهده می‌گیرد. در رقابت برای این سمت، او هارولد فورد جونیور را شکست داد. منتقدان پلوسی، او را بیش از حد لیبرال می‌دانستند که برای رهبری موفق در سنا مناسب باشد.
در این دوره، پلوسی به‌شدت از نحوه مدیریت جنگ عراق توسط دولت بوش انتقاد کرد و در سال ۲۰۰۴ اعلام کرد که بوش در این امر از خود «بی‌کفایتی» نشان داده است.
در جریان انتخابات ۲۰۰۶، حزب دموکرات توانست پس از ۱۲ سال، کنترل مجلس نمایندگان را به دست آورد. این پیروزی بزرگ به این معنی بود که پلوسی، به‌عنوان رهبر وقت حزب، به‌طور گسترده‌ای انتظار می‌رفت که رئیس مجلس بعدی باشد.
جمهوری‌خواهان قبل از انتخابات ۲۰۰۶ تلاش کردند وجهه عمومی پلوسی را مخدوش کنند و او را به یک «لیبرال لاته» (کنایه‌ای از لیبرال‌های مرفه سان‌فرانسیسکو) توصیف می‌کردند. این تبلیغات ضد پلوسی به بخشی روتین از استراتژی جمهوری‌خواهان در انتخابات‌های بعدی تبدیل شد، به‌طوری که میلیون‌ها دلار صرف تبلیغات منفی علیه او شد.
دوره اول ریاست نانسی پلوسی بر مجلس نمایندگان
در چهارم ژانویه ۲۰۰۷، پلوسی با شکست جان بونر، جمهوری‌خواه، به‌عنوان رئیس مجلس نمایندگان انتخاب شد. او اولین زن، اولین کالیفرنیایی و اولین ایتالیایی-آمریکایی بود که این مقام را بر عهده می‌گرفت. او در مراسم سوگند خود، این لحظه را «لحظه‌ای تاریخی برای کنگره و برای زنان آمریکا» خواند و اعلام کرد: «امروز، ما سقف مرمرین را شکستیم». او در این دوره دارای بالاترین جایگاه در بین زنان در صف جانشینی ریاست‌جمهوری در تاریخ ایالات متحده بود.
پلوسی در طول این دوره نقش مهمی در تصویب قوانین کلیدی دولت باراک اوباما داشت. او به‌ویژه به دلیل نقش لیدری اش در تصویب قانون اوباماکِییر در سال ۲۰۱۰ مورد توجه قرار گرفت. زمانی که به نظر می‌رسید این لایحه با از دست دادن اکثریت دموکرات‌ها در سنا محکوم به شکست است، پلوسی با لابی‌گری قدرتمند در میان نمایندگان دموکرات مجلس، آن را نجات داد. همین امر موجب شد تا اوباما هنگام امضای این قانون، پلوسی را «یکی از بهترین رؤسای مجلسی که تاکنون داشته‌ایم» خواند.
او همچنین یک مخالف بزرگ برای تلاش‌های دولت بوش در زمینه خصوصی‌سازی جزئی تأمین اجتماعی بود. پلوسی در برابر تلاش‌های کنگره برای استیضاح بوش، به‌رغم حمایت قوی در میان پایگاه انتخاباتی‌اش، مقاومت کرد و گفت که «تحقیقات استیضاح در دستور کار نیست».
در این دوره، پلوسی به‌عنوان یکی از قدرتمندترین سخنرانانِ رئیس مجلس در یک قرن اخیر شناخته شد و رسانه‌های آمریکایی عملکرد او را با افرادی، چون سَم ریبرن مقایسه کردند.
دوره دوم رهبری اقلیت نانسی پلوسی
در انتخابات میان‌دوره‌ای سال ۲۰۱۰، دموکرات‌ها ۶۳ کرسی را از دست دادند و کنترل مجلس نمایندگان به جمهوری‌خواهان واگذار شد. با این حال، پلوسی تصمیم گرفت در راس رهبری دموکرات‌های مجلس باقی بماند و به‌عنوان رهبر اقلیت انتخاب شد.
در این دوره، پلوسی با انتقاد شدید جمهوری‌خواهان و همچنین چالش‌هایی از درون حزب خود مواجه بود. در نوامبر ۲۰۱۱، برنامه «۶۰ دقیقه» ادعا کرد که پلوسی و چند عضو دیگر کنگره از اطلاعات به‌دست‌آمده در جلسات خصوصی برای کسب درآمد در بازار سهام استفاده کرده‌اند! پلوسی این اتهامات را تکذیب و آن را «تهمت دست راستی» خواند. او بعد‌ها به «قانون توقف تجارت بر اساس دانش کنگره» رأی مثبت داد.
پلوسی همچنین به‌عنوان مدافع حقوق مهاجران و اقلیت‌ها فعال بود. او در فوریه ۲۰۱۸ با ایراد یک سخنرانی که بیش از هشت ساعت طول کشید، رکورد طولانی‌ترین سخنرانی مجلس را شکست که در آن زمان بسیار در رسانه‌ها جنجال به پا کرد. او همچنین خواستار تغییر نام تیم فوتبال «واشنگتن ردسکینز» به دلیل توهین‌آمیز بودن این واژه علیه بومیان آمریکا شد.
مقابله با ترامپ در دوره دوم ریاست نانسی پلوسی بر سنا
در انتخابات میان‌دوره‌ای سال ۲۰۱۸، دموکرات‌ها دوباره اکثریت مجلس را به دست آوردند که بزرگ‌ترین پیروزی این حزب از سال ۱۹۷۴ بود. پلوسی در ژانویه ۲۰۱۹ برای بار دوم به‌عنوان رئیس مجلس انتخاب شد و به اولین رئیس مجلسی تبدیل شد که از سال ۱۹۵۵ دوباره به این مقام باز می‌گشت. او برای جلب حمایت اعضای مردد حزبش، قول داد که بیش از چهار سال در این سمت باقی نماند. در نوامبر ۲۰۲۲، پس از از دست دادن دوباره اکثریت مجلس به جمهوری‌خواهان، اعلام کرد که دیگر به‌دنبال پست رهبری دموکرات‌ها نخواهد بود. کمیته راهبری دموکرات مجلس، او را «سخنران بازنشسته» نامید.
بیشتر بخوانید: دونالد ترامپ کیست؟| از امپراتوری املاک تا سیاست
نقش نانسی پلوسی در استیضاح‌های دونالد ترامپ
دوره دوم ریاست پلوسی تحت الشعاع درگیری‌های شدید با دولت دونالد ترامپ قرار گرفت. پلوسی دو بار رهبری مجلس را در استیضاح ترامپ بر عهده داشت. اولین استیضاح در دسامبر ۲۰۱۹ به دلیل «رسوایی اوکراین» و اتهام سوءاستفاده از قدرت و کارشکنی در کنگره آغاز شد.
پلوسی که ابتدا در برابر فشار برای استیضاح مقاومت می‌کرد، سرانجام پس از افشای رسوایی اوکراین، تحقیقات رسمی را اعلام کرد و گفت: «اقدامات رئیس‌جمهور قانون اساسی را به‌طور جدی نقض کرده است» و «هیچ‌کس فراتر از قانون نیست». هرچند سنا ترامپ را تبرئه کرد.
دومین استیضاح در ژانویه ۲۰۲۱ و پس از حمله به ساختمان کنگره در ۶ ژانویه رخ داد. پلوسی خواستار استعفای ترامپ یا برکناری او از طریق متمم بیست‌وپنجم قانون اساسی شد و ترامپ را تهدید به استیضاح کرد. مجلس ترامپ را به دلیل تحریک برای شورش استیضاح کرد، اما سنا دوباره او را تبرئه نمود.
در یکی از جنجالی‌ترین لحظات این دوره، پلوسی پس از سخنرانی موسوم به «وضعیت کشور» ترامپ در ۴ فوریه ۲۰۲۰، در مقابل دوربین‌ها نسخه رسمی سخنرانی او را پاره کرد. او دلیل این کار را «رفتاری محترمانه در مقایسه با جایگزین‌های دیگر» خواند و آن سخنرانی را «سخنرانی کثیف» توصیف کرد!
مقابله نانسی پلوسی با تعطیلی دولت
پلوسی در آغاز کنگره ۱۱۶ام (۲۰۱۹)، با تلاش‌های ترامپ برای استفاده از تعطیلی دولت به‌عنوان اهرم فشار برای ساخت دیوار مرزی مکزیک مخالفت کرد و آن را «گروگان‌گیری» کارمندان دولتی نامید. او همچنین اجازه نداد ترامپ سخنرانی وضعیت کشور را در اتاق مجلس در زمانی که دولت تعطیل بود، انجام دهد.
او همچنین نقشی کلیدی در تصویب لوایح اصلی دولت جو بایدن داشت. کارشناسان، پلوسی را به دلیل مدیریت دقیق اقلیت شکننده دموکرات‌ها برای تصویب این لوایح، ستودند و او را «موثرترین رئیس مجلس تاریخ» نامیدند.
سیاست خارجی نانسی پلوسی؛ چین و تایوان
پلوسی در حوزه سیاست خارجی، به‌ویژه در قبال چین، مواضع قاطعی داشت. او پس از اعتراضات میدان تیان‌آن‌من در سال ۱۹۸۹، موضع سخت‌گیرانه‌تری نسبت به دولت جورج اچ. دابلیو. بوش در قبال چین اتخاذ کرد. او در سال ۱۹۹۱ در میدان تیان‌آن‌من پرچمی اعتراضی باز کرد که منجر به درگیری با پلیس چین شد. او سال‌ها از زندانیان سیاسی چین و دموکراسی‌خواهان هنگ کنگ حمایت کرد.
در اوت ۲۰۲۲، پلوسی به تایوان سفر کرد و به بالاترین مقام دولتی ایالات متحده در ۲۵ سال اخیر تبدیل شد که از این جزیره بازدید کرده است. با وجود مخالفت دولت بایدن، کاخ سفید حق او برای سفر را تأیید کرد. پلوسی این سفر را نشانه‌ای از تعهد کنگره آمریکا به تایوان دانست و این کشور را یکی از «آزادترین جوامع جهان» نامید. در واکنش، دولت چین پلوسی را تحریم کرد و این اقدام را «دخالت جدی در امور داخلی چین» خواند.
جنجالی‌ترین مواضع نانسی پلوسی
پلوسی به‌عنوان یک چهره لیبرال شناخته می‌شود. او از حامیان سرسخت حقوق افراد ال‌جی‌بی‌تی (LGBT) بود. او در سال ۱۹۹۶ با «قانون دفاع از ازدواج» مخالفت کرد و در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۶ نیز علیه «اصلاحیه پیشنهادی ازدواج فدرال» رأی داد که ازدواج را در سطح فدرال به اتحادی بین زن و مرد محدود می‌کرد. او قانون برابری را که تبعیض بر اساس گرایش جنسی و هویت جنسیتی را ممنوع می‌کند، حمایت می‌کند.
اگرچه پلوسی خود را «کاتولیک متدین» می‌داند، با این حال، مواضع او در مورد سقط جنین و کنترل بارداری با آموزه‌های رسمی کلیسای کاتولیک تضاد داشت. او علیه «قانون ممنوعیت سقط جنین با تولد جزئی» در سال ۲۰۰۳ رأی داد. این حمایت‌های علنی، منجر به اختلافاتی با مقامات کلیسا شد. حتی در ۲۰ می ۲۰۲۲، سالواتوره کوردیلئونه، اسقف اعظم سان‌فرانسیسکو، پلوسی را به دلیل حمایت از سیاست‌های طرفدار سقط جنین، از شرکت در «عشاء ربانی» محروم کرد. با این حال، او در ۲۹ ژوئن ۲۰۲۲ در یک مراسم پاپ فرانسیس در رم، در مراسم «عشاء ربانی» شرکت کرد.
در زمینه سیاست مالی، پلوسی از مخالفان اصلاحات مالیاتی دولت ترامپ در سال ۲۰۱۷ بود و آن را «شاید یکی از بدترین لوایح در تاریخ ایالات متحده» توصیف کرد. او استدلال می‌کرد که این قانون به نفع ثروتمندان و شرکت‌ها است و در مقابل کارگران، تنها «خرده‌نان» دریافت می‌کنند. او همچنین خواستار افزایش حداقل دستمزد فدرال در سال ۲۰۰۷ بود.
جنجال‌های اخلاقی و مالی نانسی پلوسی
پلوسی یکی از ثروتمندترین اعضای کنگره است. ثروت خالص او در سال ۲۰۱۴ حدود ۱۰۱ میلیون دلار گزارش شده بود و تا سال ۲۰۲۱ به ۱۲۰ میلیون دلار رسید. برخی منابع ارزش دارایی خالص او در سال ۲۰۲۳ را ۲۹۰ میلیون دلار تخمین زده‌اند. بخش عمده ثروت او ناشی از سرمایه‌گذاری‌های همسرش، پل پلوسی، در بازار سهام بوده است.
او با اتهاماتی مبنی بر استفاده از موقعیت خود برای تجارت مواجه بوده است. به عنوان مثال، در پی گزارش‌هایی مبنی بر سود‌های کلان همسرش در سهام شرکت‌های فناوری، در حالی که پلوسی در حال کار بر روی قوانین ضد انحصار برای تنظیم بهتر صنعت فناوری بود، انتقاد‌ها افزایش یافت. پس از فروش سهام ویزا توسط پل پلوسی درست قبل از اقدام ضد انحصار وزارت دادگستری علیه این شرکت، درخواست‌ها برای ممنوعیت تجارت سهام توسط اعضای کنگره و خانواده‌هایشان تشدید شد.
زندگی شخصی نانسی پلوسی
نانسی پلوسی و پل پلوسی صاحب پنج فرزند و نه نوه هستند. آنها دارای املاک متعددی هستند، از جمله یک خانه و تاکستان در سنت هلنا، کالیفرنیا.
در اکتبر ۲۰۲۲، پلوسی در واشنگتن دی. سی. بود، یک مهاجم وارد خانه او در سان‌فرانسیسکو شد و با چکش به پل پلوسی، همسرش، حمله کرد. مهاجم به دلیل این حمله مجرم شناخته و به حبس ابد بدون عفو مشروط محکوم شد.
در دسامبر ۲۰۲۴، پلوسی در طول یک سفر رسمی به لوکزامبورگ برای مشاهده هشتادمین سالگرد نبرد بولج، بر اثر زمین خوردن و شکستگی مفصل ران، در بیمارستان بستری شد. او چندی بعد تحت عمل جراحی تعویض مفصل ران در یک بیمارستان نظامی آمریکا در آلمان قرار گرفت.
در پایان باید گفت که نانسی پلوسی در طول دوران طولانی فعالیت خود، که شامل دو دوره ریاست مجلس (۲۰۰۷ تا ۲۰۱۱ و ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳) و دو دوره رهبری اقلیت بود، نقشی مهمی در پیشبرد کارویژه‌های حزب دموکرات و شکل‌دهی به قوانین مهمی در تاریخ معاصر آمریکا ایفا کرد. او در سال ۲۰۱۳ به تالار مشاهیر ملی زنان راه یافت و در سال ۲۰۲۴ نشان افتخار ریاست‌جمهوری را دریافت کرد.
