به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، «بچه مردم» به نویسندگی فائزه یارمحمدی و محمود کریمی با کارگردانی کریمی براساس تجربه زیسته یوسف اصلانی شکل گرفته است: تجربه‌ای در خصوص «بچه‌های پرورشگاه که در جبهه شهید شدند». داستان اما نه از جبهه که از پرورشگاه شروع می‌شود. کودکی و نوجوانی و تلاش بچه‌ها برای ادامه زندگی. یا آن‌طور که به شکل رسمی‌تر نوشته شده است: «جست‌وجوی یک نوجوان ساکن پرورشگاه برای یافتن خانواده‌اش و سه دوستی که به او کمک می‌کنند. این جست‌وجو در نهایت اما به چیز دیگری ختم می‌شود.»
کریمی در فیلمش، سال‌های منتهی به انقلاب و دهه شصت و گروه‌های مبارز آن دوران را نشان می‌دهد ولی آن‌طور که خودش می‌خواهد. او در پاسخ به این که چرا نشان دادن گذر از دو دهه و جریان‌های سیاسی را با چاشنی طنز همراه کرد؟ گفت: «ما لحنی را انتخاب کردیم که برای فرار کردن از شعاری شدن به کمک‌مان بیاید. در واقع شوخی‌طبعی فیلم ابزار ما بود. هرچند همین شوخ‌طبعی نیز با خوانش‌هایی عجیب و غریب مواجه شد. همان‌طور که هر اثر هنری با خوانش‌های متفاوتی مواجه می‌شود. مثلا به من گفته شد آن‌جا که اعضای حزب توده را با حسن معجونی نشان دادید، فلان یا بهمان. در حالی که ما اساسا اعضای حزب توده را نشان نداده‌ایم. در آن مقطع زمانی بی‌شمار گروه مخالفِ مبارزه بوده‌اند. حسن معجونی و اطرافیانش هم برای ما نمادی از هر گروه سیاسی بودند. حتی اگر حسن معجونی به واسطه قراردادش با پروژه‌ای دیگر سبیل لنینی داشته باشد.»
متن کامل این گفت‌وگو را
۲۴۲۲۴۲
