به گزارش ایسنا، در حال حاضر ۵۵ فرودگاه تحت مالکیت شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران وجود دارد که از این میزان ۹ فرودگاه اصفهان، شیراز، کرمان، بندرعباس، تبریز، مشهد، مهرآباد، زاهدان و یزد بین‌المللی، ۱۷ فرودگاه داخلی و ۲۹ فرودگاه مرز هوایی هستند.
در این میان تعدادی فرودگاه در کشور وجود دارد که تقاضای استفاده از آنها بسیار کم است یا فعالیت گسترده آنها محدود به ایام و مناسبت‌های خاص می‌شود. در صورتیکه هزینه نگهداری و حفظ استانداردهای این فرودگاه‌ها بالاست و این فرودگاه‌ها آورده اقتصادی برای منطقه خود ندارند و اصطلاحا اقتصادی نیستند یا بعضا زیان‌ده هم هستند و به گفته رئیس سازمان هواپیمایی کشوری، بین رشد فرودگاه‌ها و ناوگان ناترازی وجود دارد؛ یعنی ۱۸۰ هواپیما فعال به ارزش یک میلیارد دلار داریم اما ارزش فرودگاه‌ها ۱۶ میلیارد دلار است که اگر بخشی از این سرمایه‌گذاری در فرودگاه‌ها را که بعضا سلیقه‌ای بوده و به لحاظ نیازسنجی واکاوی درستی نشده را به توسعه ناوگان اختصاص می‌دادیم، امروز سه برابر دارایی ناوگان، می‌توانستیم پرواز داشته باشیم.
به اعتقاد پورفرزانه، اگر سرمایه‌ای هم در این بخش وجود دارد باید صرف توسعه ناوگان، به روزرسانی تجهیزات فرودگاهی و آموزش شود و باید متناسب با نوع فرودگاه‌ها و کاربری آن با نسخه‌های مختلف جلو برویم. در این زمینه به دنبال توسعه شیوه‌نامه‌هایی هستیم که فرودگاه‌ها ترجیحا استانی اداره شود و استان‌ها برای فرودگاه‌هایشان برنامه داشته باشند.
در این زمینه حمید غوابش - کارشناس صنعت هوایی - نیز معتقد است باید در مالکیت، مدیریت و شیوه بهره‌برداری فرودگاه‌ها بازنگری کنیم. در بسیاری از نقاط می‌توان مالکیت فرودگاه‌ها را از تمرکز در شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری کشور خارج کرد و به استانداری‌ها و شهرداری‌ها سپرد و خدمات غیر هوانوردی را در آنها توسعه داد.
به اعتقاد او، فرودگاه‌ها در صنعت گردشگری نقش مهمی ایفا می‌کنند؛ بنابراین اگر بتوانیم فرودگاه‌ها را در چرخه گردشگری قرار دهیم آنها هم می‌توانند تقاضا پیدا کنند.
سید حمیدرضا صانعی - معاون هوانوردی و امور بین الملل سازمان هواپیمایی کشوری - نیز با تاکید بر اهمیت واگذاری مدیریت فرودگاه‌ها به استان‌ها می‌گوید مطالعاتی در خصوص واگذاری فرودگاه‌ها در کشور در حال انجام است تا بتوانیم مدل اجرایی مناسبی برای آن ارائه دهیم. اگر اداره فرودگاه‌ها را به استان‌ها واگذار کنیم متناسب با تقاضای موجود و برنامه‌های توسعه‌ای منطقه با دست بازتر و چابکی بیشتر، منابع کشور را به شکل مناسب‌تری برای توسعه فرودگاه به کار می‌گیرند و با شناسایی بخش خصوصی توانمند محلی و واگذاری بهره‌برداری فرودگاه به آنها می‌توانند فرودگاه را ارزان‌تر اداره کنند.
به گفته این مقام مسئول در سازمان هواپیمایی، وقتی فرودگاهی را به استان واگذار می‌کنیم که آن را توسعه دهد و سرمایه‌گذاری کند، بخش خصوصی نیز تشویق به سرمایه‌گذاری می‌شود.
البته آن طور که کارشناسان تاکید دارند جذب بخش خصوصی برای سرمایه‌گذاری نیازمند مشوق‌هایی است؛ زیرا اگر برای سرمایه‌گذاران سرمایه‌گذاری در این بخش صرفه اقتصادی نداشته باشد قطعا آنها در این عرصه ورود نخواهند کرد.
این نکته نیز حائز اهمیت است که در قانون برنامه هفتم توسعه وزارت راه و شهرسازی مجاز شده مدیریت فرودگاه‌های کشور به استثنای فرودگاه‌های متعلق به نیروهای مسلح را با حفظ مالکیت دولت به بخش خصوصی و عمومی یا مشارکت‌های داخلی و خارجی واگذار کند و گفته می‌شود این اقدام در راستای افزایش کارایی، بهبود خدمت‌رسانی، ارتقای بهره‌وری، کاهش هزینه‌های دولت، منطقی‌سازی و چابک‌سازی خواهد بود.
انتهای پیام
