طرفداری | ایگور تودور تأکید دارد روزنامه نمی‌خواند اما او واضحاً به آن چیزهایی که درباره‌ی خودش و تیمش گفته می‌شود، توجه دارد.
یک سؤال به‌ظاهر خنثی در نشست خبری بازی چهارشنبه شب با رئال مادرید در لیگ قهرمانان اروپا، پاسخی شش دقیقه‌ای به دنبال داشت. تودور از خبرنگاران تورینی درخواست «صداقت فکری» داشت. او اعتقاد داشت تحلیل‌هایی که درباره‌ی روند شش بازی بدون برد یوونتوس نوشته شده، در همان روزنامه‌هایی که ادعا می‌کرد آن‌ها را نمی‌خواند، منصفانه و دقیق نبوده‌اند.
تودور اعتقاد دارد هیچ‌کس به «تقویم دیوانه‌وار» یوونتوس یا نحوه‌ی عجیب تنظیم بازی‌ها براساس الگوریتم یوفا و سری آ توجه نکرده است. این برنامه باعث شد یوونتوس در ده بازی ابتدایی فصل با اینتر، میلان، آتالانتا، دورتموند، ویارئال و رئال مادرید روبه‌رو شود. سرمربی یووه اعتقاد دارد رسانه‌ها به‌جای عملکرد تیم فقط به نتایج پرداختند؛ از نظر تودور، تساوی بدون گل مقابل میلان «دو امتیاز از دست رفته» نبود. پس از تساوی 1-1 یوونتوس و هلاس ورونا، تودور در اعتراض به داوری از گرفته نشدن پنالتی و لزوم اخراج گیفت اوربان گفت. در بازی با ویارئال، یووه تا وقت‌های تلف‌شده از حریف پیش بود و البته جاناتان دیوید نیز در آن بازی یک موقعیت مسلم را از دست داد.
تودور می‌گوید عملکرد در بازی‌ها برایش مهم است اما رسانه‌ها او را با نتایجش می‌سنجند. در یوونتوس، یک تساوی مثل شکست است و یک شکست به مثابه یک باخت 10 بر صفر. جای تعجب است که چنین چیزی برای کسی جای تعجب داشته باشد. تودور خودش نزدیک به یک دهه برای یوونتوس بازی کرد؛ او در سال 1998 از هایدوک اشپیلت کرواسی به یوونتوس پیوست؛ یعنی زمانی که بیانکونری سومین فینال پیاپی خود در لیگ قهرمانان اروپا را پشت‌سر گذاشته بود و تودور خودش در فینال 2003 اولدترافورد هم به میدان رفت.
شعار باشگاه یوونتوس می‌گوید: «بردن مهم نیست، بلکه تنها چیزی است که اهمیت دارد» و این شعار فارغ از شرایط کنونی باشگاه، پابرجا است. حتی در زمانی که قدرت یوونتوس در پایان هژمونی 9 ساله‌ی قهرمانی سری آ رو به زوال بود، مدیران وقت باشگاه می‌گفتند در یوونتوس چیزی به‌نام «دوران گذار» بی‌معنی است.
شنیدن واکنش کارشناسان و هواداران به باخت 2-0 یوونتوس مقابل کومو که نخستین شکست فصل بود، برای تودور آزاردهنده بود. او با خشم در نشست خبری گفت:
اگر تحلیل‌تان این است که صرفاً چون یوونتوس هستیم پس نتیجه‌ای جز برد قابل‌قبول نیست، یعنی در مسیر درستی نیستیم.
286 میلیون یورویی که از سال 2022 برای خرید بازیکنان جدید هزینه شده، عمدتاً بد خرج شده و برای مربیان دیگری بوده است. مدیر ورزشی‌ای که تودور را منصوب کرده بود، برکنار شد [کریستیانو جونتولی]. بازیکنانی که با تودور کار کرده بودند، یا فروخته شدند [آلبرتو کوستا] و یا بعد از اتمام قرارداد قرضی به تیم اصلی خود برگشتند [رناتو ویگا و راندل کولو موانی]. به جز انتقال رایگان جاناتان دیوید به یوونتوس، سایر خریدهای بیانکونری در روزهای پایانی نقل‌وانتقالات انجام شدند. علت فعالیت محدود یوونتوس در بازار تابستانی 2025 زمانی روشن‌تر شد که همین چند هفته پیش یوفا به‌دلیل احتمال نقض قانون «درآمدهای فوتبالی»، تحقیقاتی را علیه یوونتوس شروع کرد.
همان‌طور که ژابی آلونسو در نشست خبری پیش از بازی با یوونتوس گفت؛ «این یوونتوس است؛ باشگاهی که در فوتبال اروپا بزرگ است و جدال با آن کلاسیک محسوب می‌شود». صرف‌نظر از اینکه یوونتوسِ کنونی واقعاً تیمی بزرگ و کلاسیک باشد، آلونسو چنین نظری داشت. این یوونتوس حتی یک دروازه‌بان هم در تیم ملی ایتالیا ندارد؛ بدون گلیسون برمر، هیچ‌یک از مدافعانش تراز اول نیستند و به گفته خود تودور حتی عمق لازم برای رقابت همزمان در لیگ قهرمانان اروپا و سری آ را ندارد و احتمالاً از حضور در جام جهانی باشگاه‌ها هم خسته است.
تودور از رسانه‌ها خواستار همدلی بیشتری شد و اعتقاد داشت اگر به‌جای میلان با کرمونزه بازی می‌کردند، الان صدرنشین بودند و این یک بهانه نیست چون عملکردها تحلیل می‌شود. با همه توجیه‌های تودور، یوونتوس از بازی‌هایی که فصل پیش از آن‌ها 9 امتیاز گرفته بود، فقط سه امتیاز گرفته و مقابل میلان هم خوش‌شانس بود که پولیشیچ پنالتی‌اش را خراب کرد. تیم تودور تا قبل از بازی در برنابئو، موقعیت‌های زیادی خلق نکرده بود؛ با توجه به داشتن بازیکنانی مثل کنان ییلدیز، فرانسیسکو کونسیسائو و چند مهاجم رقابتی برای پست شماره 9، یوونتوس از نظر xG در رتبه 12 سری آ است و از نظر xG به ازای هر شوت در انتهای جدول سری آ قرار دارد.
باخت 1-0 مقابل رئال مادرید، تا حدی خلاصه‌ای از فصل یوونتوس بود؛ بازی قابل‌قبول و مقاومت خوب خط دفاعی در سخت‌ترین استادیوم دنیا به گفته‌ی تودور اما با وجود چند حمله‌ی خطرناک از جمله تک‌به‌تک شدن ولاهوویچ، در گلزنی ناکام بودند. تودور پس از بازی گفت: «تنها چیزی که کم داشتیم، گل زدن بود و سزاوار گل زدن بودیم».
یوونتوس در هفت بازی متوالی در تمام بازی‌ها بردی کسب نکرده و این بدترین روند بیانکونری از سال 2009 است؛ در آن زمان، کلودیو رانیری از هدایت یووه برکنار شد. در آن دوره نیز مثل الان، یوونتوس با وجود داشتن ستاره‌هایی مثل بوفون و دل پیرو در مسیر بازگشت به اوج مرتکب اشتباه می‌شد. این تجربه نشان داده که صرفاً داشتن بازیکن خوب و مربی باهوش کافی نیست؛ داشتن یک رهبر لازم است. تا وقتی که آندره آ آنیلی به ریاست یوونتوس نرسیده بود، این باشگاه خودش را پیدا نکرد.
امروز کسی نمی‌داند رهبر جدید یوونتوس قرار است از کجا پیدایش شود. پس فعلاً نگاه‌ها به تودور دوخته شده است. ماسیمیلیانو الگری، سرمربی پیشین یوونتوس می‌گفت: «مربیان دو دسته هستند، برنده‌ها و سایر».
الگری خودش را در زمره‌ی گروه اول می‌دید و میلان، تیم کنونی‌اش صدرنشین لیگ است. الان نمی‌دانیم تودور به کدام دسته تعلق دارد اما مشکلات یوونتوس فقط محدود به عملکرد او نیست. بازی مقابل رئال مادرید فعلاً برای تودور زمان خریده و بعد از بازی با لاتزیو، تقویم آسان‌تری در پیش است؛ شاید فرصت تبدیل عملکرد خوب به نتایج خوب هم وجود داشته باشد.
این ماجراها تا زمانی که بانوی پیر نتواند صدایش را بلند کند، ادامه خواهد داشت اما فعلاً معلوم نیست بانوی پیر به کدام سمت می‌رود، چه می‌خواهد و انتظارش از خودش چیست.
