همشهری آنلاین، فاطمه عباسی: اما بیایید نوار زمان را ۹۰ سال به عقب برگردانیم. تصور کنید در سال ۱۳۱۴ ایستادهاید؛ خبری از آن ساختمان مدور و زیبای تئاتر شهر نیست. اینجا «کافه بلدیه» است؛ جایی که آن روزها حکم «شمال شهر» و تفرجگاه ییلاقی تهران را داشت.
روزنامه اطلاعات در ۱۶ آذر ۱۳۱۴، تصویری را منتشر کرد که امروز برای ما باورنکردنی است. عمارتی با معماری کلاسیک، نردههای فلزی و فضایی آرام که درست در محل فعلی پارک دانشجو و تئاتر شهر قرار داشت. آن زمان، این نقطه در مسیر جاده پهلوی به سمت «آب کرج» (بلوار کشاورز امروزی) بود و مردم برای تفریح و فرار از شلوغی مرکز شهر آن روزگار (میدان توپخانه و بازار)، به این کافه پناه میآوردند تا در هوای پاک حاشیه شهر، چای و قهوهای بنوشند.
دیدن این تصویر، روایتگر سرعت سرسامآور رشد تهران است؛ نقطهای که روزگاری «آخر شهر» و محل استراحت در جادهای خلوت بود، حالا به یکی از مرکزیترین و فرهنگیترین نمادهای شهر تبدیل شده است. کافه بلدیه شاید خراب شده باشد، اما روح «پاتوق بودن» در این چهارراه، از ۹۰ سال پیش تا امروز زنده مانده است.
