محمدصادق اسماعیلی: «آگیرا» روایتی انسانی از جست‌وجوی هویت در دل واقعیت است

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، حضور در جشنواره سینماحقیقت همیشه برای من فرصتی ارزشمند بوده است؛ فرصتی برای دیده‌شدن و ارزیابی کار در کنار همکاران حرفه‌ای. اما امسال برای «آگیرا» این حضور معنای متفاوتی دارد، زیرا قصه‌ای انسانی و واقعی را روایت می‌کنم که پشت آن سال‌ها پژوهش و تجربه زیستی‌ام در کرمان قرار دارد.

نقش جشنواره سینماحقیقت در مسیر فیلمسازان مستند چیست؟

سینماحقیقت فضایی است که نه تنها امکان دیده‌شدن آثار مستند را فراهم می‌کند، بلکه به تبادل تجربه میان فیلمسازان کمک می‌کند. این جشنواره با ایجاد ارتباط مستقیم میان مستند‌ها و مخاطبان واقعی، به رشد حرفه‌ای فیلمساز و اعتلای سینمای مستند کمک می‌کند.

ایده اولیه ساخت مستند «آگیرا» چگونه شکل گرفت؟

ایده فیلم زمانی شکل گرفت که علی، پس از تماشای مستند قبلی‌ام «آدور»، نزد من آمد و درخواست کرد مانند مصطفی در آن فیلم، کمکش کنم مادرش را پیدا کند. همان لحظه حس کردم این قصه ظرفیت خلق یک مستند جدی را دارد.

مهم‌ترین دغدغه شما در مسیر ساخت این مستند چه بود؟

بزرگ‌ترین دغدغه من مسئولیتی بود که در برابر علی احساس می‌کردم؛ همراهی او در مسیر یافتن مادرش و روایت درست و صادقانه زندگی‌اش. حفظ حرمت انسانی سوژه و مراقبت از او در برابر دوربین برایم اولویت داشت.

در روند تولید با چه چالش‌هایی مواجه شدید؟

چالش‌های فیلم کم نبودند. فشار روانی علی و سختی جلب اعتماد او و خانواده‌اش از مهم‌ترین‌ها بود. از نظر تولید نیز پنج سال فیلمبرداری، پیچیدگی پرونده قضایی و محدودیت دسترسی به برخی نهادها، مشکلات زیادی ایجاد کرد.

هدف اصلی شما از ساخت «آگیرا» چیست؟

هدفم این بود که عمق انسانی زندگی علی و تأثیر شرایط اجتماعی بر سرنوشت او را نشان دهم. دوست دارم مخاطب پس از تماشای فیلم با احساس همدلی و تأمل درباره عدالت و هویت اجتماعی سالن را ترک کند.

اگر امکان بازگشت به گذشته بود، چیزی را تغییر می‌دادید؟

همیشه معتقدم هر اثر می‌تواند کامل‌تر از آنچه هست باشد، اما «آگیرا» به واقعیت بسیار نزدیک است و سعی کرده‌ام هیچ زاویه انسانی از آن حذف نشود.

بعد از جشنواره چه برنامه‌ای برای اکران فیلم دارید؟

برنامه ما نمایش فیلم در سینما‌های مستقل و مجموعه‌های فرهنگی است. همچنین، نمایش در دانشگاه‌ها و انجمن‌های مرتبط با حقوق کودک و هویت اجتماعی می‌تواند موجب گسترش گفت‌و‌گو درباره موضوعات فیلم شود.

«آگیرا» چه جایگاهی در مسیر کاری شما دارد؟

این فیلم ادامه مسیر حرفه‌ای من در پرداختن به بحران هویت و مسائل اجتماعی کرمان است. تجربه ساخت «آدور» و «گیسلو» کمک کرد شناخت عمیقی نسبت به مردم و جغرافیا به دست بیاورم و اعتماد نهاد‌های محلی را جلب کنم.

چه چیزی شما را در مسیر مستندسازی نگه داشته است؟

آنچه مرا در این مسیر نگه می‌دارد، عشق به روایت حقیقت و مسئولیتی است که نسبت به سوژه‌ها احساس می‌کنم. همچنین، امکان ایجاد ارتباط انسانی واقعی میان فیلم و مخاطب، انگیزه‌ای است که هرگز کم‌رنگ نشده است.