طرفداری | نشریه معتبر اتلتیک بهتازگی کتابی تازه منتشر کرده است که ۱۰۰ بازیکن برتر تاریخ فوتبال را رتبهبندی میکند. انتظار میرفت نامهایی چون لیونل مسی، کریستیانو رونالدو، دیگو مارادونا و پله بدون شگفتی و بهراحتی در نزدیکی صدر این فهرست قرار گیرند.
تیم نویسندگان این وبسایت مطرح فوتبالی در تهیه این کتاب با عنوان ۱۰۰ فوتبالیست (The Soccer 100) همکاری کردهاند و هر فصل آن را به شرح حال یکی از ۱۰۰ فوتبالیست برتر تمام دوران اختصاص دادهاند. اما پرسش اینجاست: کدام نامها نتوانستند به این فهرست راه یابند؟ شاید شگفتزده شوید؛ برخی از حذفشدهها بسیار برجسته و بحثبرانگیز هستند. در اینجا ۹ نفر از بهترین بازیکنانی را که غیبتشان در این فهرست برای فوتبالدوستان باورکردنی نیست، معرفی میکنیم. اگر شما هم نام دیگری در ذهن دارید، در بخش نظرات مطرح کنید.
۱. هری کین
برترین گلزن تاریخ تیم ملی انگلیس از این فهرست کنار گذاشته شده است؛ بازیکنی که اگر تصمیم میگرفت در فوتبال انگلیس بماند، تقریباً بهطور قطع رکورد گلزنی آلن شیرر در لیگ برتر را میشکست. درست است که کین افتخارات تیمی زیادی برای اثبات درخشش خود ندارد، اما قطعاً معیارهای بزرگی در تاریخ فوتبال، فراتر از تعداد جامها هستند. وقتی اوج درخشش کین در تاتنهام یا فوتبال تأثیرگذاری را که در ماههای اخیر در بایرن مونیخ ارائه داده مشاهده میکنیم، پذیرفتنی نیست که او را یکی از ۱۰۰ فوتبالیست برتر تاریخ ندانیم.
۲. ارلینگ هالند
گنجاندن بازیکنانی که هنوز در اوج دوران حرفهای خود قرار دارند، دشوار و قابل درک است. هالند در ۲۵ سالگی هنوز میراث کامل خود را ننوشته است. بااینحال، حتی اگر فردا دچار مصدومیتی شود که به دوران حرفهایاش پایان دهد، اطمینان داریم که دستاوردهای او برای قرار گرفتن در میان برترینهای تاریخ کافی است؛ سریعترین بازیکنی که به ۱۰۰ گل لیگ برتر رسید، زننده ۵۲ گل در فصل سهگانه ۲۳-۲۰۲۲ منچسترسیتی و بازیکنی که با درخشش در مرحله انتخابی، نروژ را در این نسل به جام جهانی رساند. او دیگر چه باید ثابت کند؟
۳. لوئیس سوارز
به رکورد حیرتانگیز ۱۰۰ گل هالند در لیگ برتر اشاره شد؛ سوارز همین تعداد گل را در لالیگا، در سه بازی کمتر به ثمر رساند. او برترین گلزن تاریخ اروگوئه است؛ کشوری با سابقهای کلاسیک و ریشهدار در فوتبال. همچنین سومین گلزن برتر تاریخ بارسلونا محسوب میشود. سوارز تقریباً در هر باشگاهی که بازی کرده جام کسب کرده و یکی از اعضای مثلث افسانهای MSN بود؛ خط حملهای که بسیاری آن را یکی از مخربترین و غیرقابلمهارترین خطوط حمله تاریخ میدانند. جالب اینکه همنام اسپانیایی او، برنده توپ طلای دهه پنجاه نیز در این فهرست جایی ندارد. واقعاً در حق سوارزها بیعدالتی شده است.
۴. روبرت لواندوفسکی
شاید آشکارترین حذفشده این فهرست لواندوفسکی باشد. کارایی بیرحمانه او لزوماً مانند سبک بازی گارینشا، پل گاسکوئین یا جرج بست، به ستایشهای احساسی و نثر شاعرانه نیاز ندارد. تنها مسی و رونالدو که در این کتاب به ترتیب اول و پنجم هستند در تاریخ پنج لیگ بزرگ اروپا بیش از او گل زدهاند. او با لخ پوزنان، بروسیا دورتموند، بایرن مونیخ و بارسلونا در مجموع ۱۳ قهرمانی لیگ کسب کرده و در سال ۲۰۲۰ نیز بهدلیل لغو مراسم توپ طلا، بهناحق از این افتخار محروم شد. مشکلی با حضور امباپه در این کتاب نیست؛ او شایسته جایگاهش است. اما با توجه به دستاوردهای لواندوفسکی، قرار گرفتن امباپه و نادیده گرفتن او قابل توجیه نیست.
۵. استیون جرارد
در چهار مورد پیشین بر رکوردها و دستاوردهای فوقالعاده تأکید شد. شاید جرارد از نظر آمار محض قابل مقایسه نباشد، اما خوشبختانه فهرست ۱۰۰ نفره اتلتیک فقط متشکل از بازیکنانی با بیشترین گل یا جام نیست. در این فهرست جایی برای کیفیتهایی ماوراییتر وجود دارد؛ بازیکنانی که احساسات خاصی ایجاد میکردند. مطمئنیم فصلهای مربوط به بازیکنانی چون فرانچسکو توتی، سوکراتس و دنیس برگکمپ خواندنی هستند. افسوس که فصلی درباره جرارد وجود ندارد. علاوه بر او، ویرجیل فندایک نیز از این فهرست حذف شده است.
۶. انگولو کانته
در میان بازیکنان حاضر در فهرست، تنوع چشمگیری از دورانها، لیگها و فرهنگها دیده میشود. قابل درک است که تهیهکنندگان نخواستهاند دوران کنونی و لیگ برتر بر فهرست غلبه کند. اما کانته استثناست. جام جهانی، چلسیِ آنتونیو کونته و لیگ قهرمانان اروپا را کنار بگذارید؛ این مرد لسترسیتی را قهرمان لیگ برتر کرد. همین دستاورد برای حضور او در این لیست کافی است.
۷. توماس مولر
میدانیم که تیم مقتدر بایرن مونیخی که ۱۱ بار پیاپی قهرمان بوندسلیگا شد، برای بسیاری جذاب نبود؛ موفقیتی آنقدر بزرگ که حتی ماهیت خود را زیر سؤال برد و بحثهایی درباره نابرابری منابع در آلمان و آینده رقابتپذیری ورزش فوتبال ایجاد کرد. بااینحال، نمیتوان پذیرفت که مانوئل نویر تنها نماینده آن تیم تاریخساز باشد. نویر با سبک منحصربهفردش دروازهبانی را متحول کرد، اما نکته مشابهی درباره مولر در خط حمله نیز صدق میکند؛ بازیکنی که اصطلاح تخصصی «Raumdeuter» یا «تفسیرکننده فضا» را وارد واژگان هر هوادار جدی فوتبال کرد.
۸. سرخیو راموس
اجازه دهید از تیم ملی اسپانیا شروع کنیم؛ حضور ثابت در هر سه فینالی که لاروخا با قهرمانی در دو جام ملتهای اروپا و یک جام جهانی تاریخسازی کرد. سپس گل دقیقه پایانی او با ضربه سر که لادسیما را برای رئال مادرید به ارمغان آورد و کاپیتانیاش در مسیر سه قهرمانی پیاپی لیگ قهرمانان اروپا. حتی اگر همه این افتخارات را نادیده بگیریم، راموس بهعنوان برجستهترین متخصص «هنرهای سیاه» فوتبال در تاریخ، سزاوار حضور در این فهرست است. اگر در فرهنگ لغت فوتبال به دنبال واژه «بدجنس ماهر» باشید، احتمالاً تصویر او را خواهید دید.
۹. والنتینو ماتزولا
شاید با نگاه به هشت نام پیشین بگویید ۱۰۰ فوتبالیست بیش از حد تحت تأثیر ۲۵ سال اخیر فوتبال است که انتقادی قابل قبول خواهد بود. نام بردن از ماتزولا تلاشی برای ایجاد تعادل و ادای احترام به یکی از ستارگان تیم بزرگ تورینو است که متأسفانه در سانحه هوایی سوپرگا در سال ۱۹۴۹ جان باخت. این هافبک افسانهای ایتالیایی در فهرست ۱۰۰ فوتبالیست برتر تاریخ نشریه فورفورتو تا رتبه ۳۷ بالا رفته بود، اما نام او در فهرست اتلتیک دیده نمیشود.
