همشهری آنلاین، فاطمه عباسی: آنچه دیروز پایتختنشینان تجربه کردند، فراتر از یک تغییر جوی ساده بود؛ جهشی خیرهکننده بود که حتی پایگاههای سنجش کیفیت هوای دنیا را هم شگفتزده کرد. در اتفاقی کمسابقه، تهرانی که اغلب در صدر جدول آلودگی جا خوش کرده بود، روز گذشته توانست رتبه سومین شهر پاک جهان را از آن خود کند.
درحالیکه بارشهای پراکنده در ۲هفته گذشته تنها توانسته بودند گرد و خاک را برای ساعاتی روی زمین بنشانند، وزش باد دیروز حکم یک جاروی قدرتمند را داشت که سقف خاکستری شهر را شکافت و ذرات معلق را کیلومترها دورتر برد. نتیجه، پدیدار شدن منظرهای بود که دیدنش در چله زمستان، شبیه به معجزه است. میدان دید که تا پیش از این در حصار برجهای گمشده در غبار محدود بود، تا قلههای برفگیر توچال و دماوند وسعت یافت.
دیروز آسمان تماشاییترین بیلبورد شهر بود. شهروندانی که صبح را با این غافلگیری آغاز کردند، لنز دوربینهایشان را به سمت بالا چرخاندند تا ثبت کنند که این کلانشهر، وقتی در رده پاکترینهای جهان میایستد، تا چه اندازه میتواند دلفریب و خوشرنگ باشد. این گزارش، روایتی تصویری است از همین روز با آسمان آبی؛ روزی که باد، چهره واقعی و تماشایی تهران را از زیر غبار بیرون کشید. عکس های محمد عباس نژاد، عکاس همشهری را در ادامه ببینید.
باد نجاتبخش پس از هفتهها سکون، چنان پردههای خاکستری را درید که حالا پرچم سهرنگ ایران در میدان آزادی، با غرور در پسزمینهای از آسمان نیلگون میرقصد و نویدبخش تنفسی عمیق برای پایتختنشینان است.
برای رانندگانی که به دیدن هالهای از غبار عادت کرده بودند، شیشه خودروها دیروز قابی شفاف از رشتهکوه البرز را به نمایش گذاشت تا سفر در بزرگراههای تهران به حرکتی لذتبخش بهسوی دیواری از برف و سپیدی تبدیل شود.
نقاشیهای طبیعت بر دیوارهای سیمانی شهر بالاخره رقیبی واقعی پیدا کردند؛ حذف لایه ضخیم آلایندهها باعث شد که کوهستان حقیقی با تمام جزئیات و عظمتش بر فراز بامهای مسکونی قد علم کند و به بخشی از منظره خانه هر شهروند تبدیل شود.
نماد مدرن پایتخت دیگر پشت پردهای از دود پنهان نیست و قامت بلندش را با وضوحی کمنظیر در برابر چینخوردگیهای پربرف کوهستان به رخ میکشد؛ تصویری که نشان میدهد تهران وقتی نفس میکشد، چقدر تماشایی است.
نگاهی به وسعت شهر از بلندیها، دریایی از ساختمانها را نشان میدهد که زیر چتری یکدست آبی آرام گرفتهاند؛ منظرهای که با کسب رتبه سوم پاکترین شهر جهان، به یادمان میآورد که آسمان تهران همیشه خاکستری نیست.
درحالیکه تابلوهای هشدار از کمبود آب میگویند، شفافیت هوا اجازه میدهد چشمها به ذخایر سپید کوهستان دوخته شود؛ تلاقی ترافیک همیشگی با منظرهای که انگار با قلمموی باد شسته شده، پارادوکسی زیبا خلق کرده است.
انتهای مسیر این بزرگراه دیگر به دیواری از مه و سیاهی ختم نمیشود؛ خروج از سایهها مساوی است با روبهرو شدن با کوهستانی که انگار چند کیلومتر جلوتر آمده تا شهروندان را در آغوش سرد و پاکیزه خود بگیرد.
حتی گرههای کور ترافیکی و اگزوز خودروها هم دیروز نتوانستند حریف قدرت باد شوند؛ شهروندان تهرانی در میان شلوغی خیابانها، ریههایشان را مهمان اکسیژنی خالص کردند و زیر سقفی فیروزهای به مسیر خود ادامه دادند.
باد با کنارزدن غبار، بافت فشرده و آجری شهر را با چنان وضوحی آشکار کرد که حالا مرز میان دستساختههای بشر و طبیعت باشکوه شمال تهران، خطکشی شده و دقیق بهنظر میرسد، نه محو و آلوده.
شاخههای عریان درختان در حاشیه خیابان، به جای سیاهی دوده بر بومی آبیرنگ نقش بستهاند تا در کنار برج میلاد و کوههای سرفراز، قابی کارتپستالی از یک روز زمستانی پاک را برای عابران پیاده بسازند.
