از دیپلماسی گلفبازها تا طردشدگان نامتملق | منافع آمریکا مهم است یا منافع شخصی ترامپ؟
به گزارش اقتصادنیوز، دیپلماسی نامتعارف دونالد ترامپ حیرت بسیاری را در نهادهای سیاستگذار آمریکا و فراتر را برانگیخته است. فایننشیال تایمز با انتشار گزارش مفصلی با عنوان «کانال مخفی ترامپ: دیپلماسی در واشنگتن چگونه کار می کند» تلاش داشته دریچه ای را بر این موضوع بگشاید.
اقتصادنیوز این گزارش بلند را در دو بخش ترجمه کرده که پیش از این بخش اول آن با تیتر « کانال مخفی ترامپ؛ از معاملهگری تا سیاست براساس شخصیت» منتشر شده و در ادامه بخش دوم و پایانی آن ارائه می شود:
منافع آمریکا یا منافع ترامپ؟
ترامپ هرگونه اختلاط منافع تجاری شخصی خود را با نقش خود به عنوان رهبر جهان آزاد انکار کرده است، اگرچه از لفاظی های خودش مشخص نیست که منافع آمریکا کجا به پایان می رسد و منافع شخصی کجا آغاز می شود. او اخیراً با اشاره به دفتر بیضی شکل کاخ سفید گفت: «اینجا قدرتمندترین مکان در جهان است»، سپس رو به محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی که در کنارش نشسته بود، کرد و گفت که اگر «محدودیت در کمک های مالی خارجی ها» وجود نداشت، از شاهزاده چکی برای تأمین مالی ساخت سالن رقص جدیدش درخواست می کرد.
در سوئیس، گزارش هایی مبنی بر اهدای یک ساعت رولکس و یک شمش طلای حکاکی شده برای کتابخانه ریاست جمهوری ترامپ، باعث ابراز نارضایتی در داخل کشور شد. اما به نظر می رسد این اقدام، تعرفه ۳۹ درصدی تهدید شده را به ۱۵ درصد کاهش داده است.
تو بازی نباشی، چیزی گیرت نمیاد!
در این دوره جدید دیپلماسی آمریکا، پیشنهاد به موقع ضروری است. وقتی چندین رئیس جمهور آفریقایی در ماه ژوئیه در کاخ سفید با ترامپ ملاقات کردند، هر یک از این فرصت استفاده کردند تا ذخایر معدنی سودآور کشورشان را به او پیشنهاد دهند.
پاکستان به ویژه در این بازی موفق بوده است. گروهی از تاجران پاکستانی تبار مستقر در ایالات متحده و خلیج فارس، از روابط خود با خانواده ترامپ و ویتکاف- که پسرش امسال در اسلام آباد با فیلد مارشال عاصم منیر، مرد قدرتمند پاکستان، ملاقات کرد - برای ارائه معاملات در زمینه مواد معدنی حیاتی و ارزهای دیجیتال استفاده می کنند.
این گفته یک سرمایه گذار در دبی است که خود را «سفیر دیپلماسی اقتصادی» پاکستان معرفی می کند و می گوید که با حلقه داخلی رئیس جمهور ایالات متحده ارتباط دارد. او می گوید: «این یک روش طبیعی تر برای تجارت برای ما پاکستانی ها است. ترامپ و ویتکاف ارزش روابط را درک می کنند.»
یک وزیر امور خارجه اروپایی در پاسخ به این سوال که در سال اول دوره دوم ریاست جمهوری ترامپ چه آموخته است، می گوید: «همه چیز مشروط است. اگر در بازی شرکت نکنید، هیچ چیز به شما داده نمی شود.»
معاملهگری با حذف واسطهها
دولت کنونی آمریکا استدلال می کند که ماهیت معامله گری ترامپ به نفع مردم آمریکا است. می گوید ایالات متحده باید بدهی های خود را کاهش دهد و دسترسی به مواد معدنی حیاتی که نیروی نظامی، زیرساخت ها و داده های آن را تأمین می کنند، تضمین کند. کلی، معاون دبیر مطبوعاتی کاخ سفید، می گوید در دوران جو بایدن، «یک مقام سطح پایین جلسه ای خواهد داشت، و سپس یک مقام سطح متوسط جلسه ای خواهد داشت، و سپس یک مقام سطح بالا جلسه ای خواهد داشت، و سپس»، و تنها در آن صورت، «شاید به یک نشست دوجانبه» - یک جلسه رسمی سیاستگذاری بین نمایندگان ارشد دو کشور - منجر شود. کلی می افزاید: «البته [ترامپ] یک دستگاه سیاست خارجی دارد که از آن استفاده می کند.» اما دولت حذف واسطه را چیز خوبی می داند.
منتقدان ترامپ در پاسخ می گویند که او بخش زیادی از این فرآیند را حذف کرده تا منافع تجاری خود را به طور یکپارچه تری با سیاست خارجی ادغام کند. به گفته جاناتان واینر، یک مقام ارشد وزارت امور خارجه در دوران دولت اوباما: «من با مشتریانی در جمهوری دموکراتیک کنگو، عراق، سوریه و لیبی و جاهای دیگر سروکار دارم که با این موضوع مواجه هستند.» او می گوید: «مدل تجاری برای [مقامات خارجی] این است که با افراد نزدیک به دولت معامله کنند و عموماً برای افراد بسیار نزدیک به ترامپ منافع شخصی ایجاد کنند.»
کوری بوکر، عضو ارشد دموکرات کمیته روابط خارجی سنا، از تغییری که در مقامات خارجی که سال ها می شناخته دیده، «مبهوت» شده است؛ افرادی که اکنون عمیقاً «آگاه» به انعکاس منافع تجاری رئیس جمهور در گفتگو با مقامات دولتی هستند. او گفت: این حیرتانگیز است... که بخشی از استراتژی سیاست خارجی آنها، تعامل آنها با منافع تجاری خصوصی رئیس جمهور است.»
در حالی که دولت ترامپ اخیرا قراردادهایی را با رواندا و جمهوری دموکراتیک کنگو امضا کرد تا به شرکت های آمریکایی امکان دسترسی به منابع معدنی آنها را بدهد، خود ترامپ با افتخار گفت: «ما بیش از ۱۸ تریلیون دلار، فقط در عرض ۱۰ ماه، در آمریکا متعهد به سرمایه گذاری هستیم.»
فرهنگ درباری؛ وارونه سازی نحوه عملکرد دولت
به گفته یکی از مقامات سابق آمریکایی: «این نوعی وارونه سازی نحوه عملکرد دولت است که باید وزیر امور خارجه با همتای خود ملاقات کند و مانند این است که «اوه، ما باید یک جلسه اتاق بازرگانی برگزار کنیم و سعی کنیم چند قرارداد تجاری پیدا کنیم». طبق روش جدید انجام کارها، بانک ها و تاجران بیرون می روند و «قراردادهای تجاری را پیدا می کنند» و سپس دولت ها از آنها به عنوان راهی برای جلب نظر ترامپ استفاده می کنند.
حتی برخی از دشمنان واشنگتن نمی توانند از تحسین آنچه که فرهنگ درباری واشنگتن ترامپ می دانند، خودداری کنند. رهبر یکگروه شبه نظامی عراقی تحت تأثیر نحوه استقبال ترامپ از رهبران اروپایی در دفتر بیضی شکل در ماه اوت برای بحث در مورد اوکراین قرار گرفت که آنها را مجبور کرد "مثل بچه های مدرسه ای روبروی میزش بنشینند". او به یاد می آورد که با خود فکر می کرد: "ترامپ مرد قوی ای است. ما او را تحسین می کنیم، حتی اگر با سیاست های او مخالف باشیم."
در حالی که بسیاری از متحدان اروپایی واشنگتن می گویند که چاپلوسی را شرم آور می دانند، اکثر آنها به این موضوع روی آورده اند و آن را به عنوان یک استراتژی حیاتی در دورانی نامتعارف به رسمیت می شناسند.مارک روته، دبیرکل ناتو، در ماه ژوئن بسیاری را شگفت زده کرد، و درست در زمانی که اروپا به شدت به دنبال حفظ حمایت ترامپ در دفاع از اوکراین بود، در یک کنفرانس مطبوعاتی مشترک از او با عنوان "بابا" یاد کرد.
دیپلماسی گلفبازها
و البته که گلف هم غیر قابل چشمپوشی است. شینزو آبه، نخست وزیر فقید ژاپن، وقتی قبل از سوگند ریاست جمهوری دور اول ترامپ در سال ۲۰۱۷، قبل از هر رهبر جهانی دیگری به ایالات متحده پرواز کرد و به رئیس جمهور گلف باز جدید یک توپ گلف با روکش طلا هدیه داد - و با او یک راند بازی کرد.
البته آبه کاملا از بقیه جلوتر بود. قبل از دیداری که در بهار امسال بین ترامپ و نخست وزیر بریتانیا، سر کییر استارمر، برگزار شد، مقامات بریتانیایی در مورد اینکه چه کسی در دولت بریتانیا بهترین ضربه گلف را میزند، بحث کردند.
الکساندر استاب، رئیس جمهور فنلاند و گلف باز سابق تیم ملی، گفته است که پدرش اغلب به او می گفت گلف او در آینده به درد خواهد خورد. او در آن زمان باور نمی کرد، اما یک راند با ترامپ در ماه مارس او را به صدر جدول سیاستمداران اروپایی رساند. او می خواست ترامپ حرف هایش را در مورد اوکراین بشنود، بنابراین چیزی را که می دانست ترامپ می خواهد، پیشنهاد داد: کشتی های یخ شکن برای قطب شمال.
مطرودان نامتملق
کسانی که پیشنهاد خیلی کمی ارائه داده اند یا از ارائه پیشنهاد خودداری کرده اند، با عواقب ناخواسته ای روبرو شده اند. امتناع مقامات برزیل از لغو اتهامات کودتای فدرال علیه رئیس جمهور سابق، ژائیر بولسونارو، منجر به اعمال تعرفه های ۵۰ درصدی توسط ترامپ شد. برزیل از آن زمان تاکنون، تا حدودی با کمک لابی گری از سوی شرکت های آمریکایی، برای حذف برخی از تعرفه ها مذاکره کرده است.
با وجود دوستی گسترده و تاریخی با ترامپ در دوره اول ریاست جمهوری اش، نارندرا مودی، نخست وزیر هند، ظاهراً تا حدودی به دلیل عدم ارائه تعریف و تمجید مناسب، جریمه شده است. مودی از ادعای ترامپ مبنی بر انتصاب اعتبار آتش بس هند با پاکستان، پس از درگیری چهار روزه در ماه می، به خودش، خشمگین شد - که در تضاد کامل با واکنش پاکستان بود که رئیس جمهور آمریکا را غرق در تعریف و تمجید کرد.
دولت مودی جیسون میلر، لابیگر بزرگ واشنگتن دی سی و دستیار سابق کمپین ترامپ را استخدام کرده است، اما توافق تجاری ایالات متحده و هند به حالت تعلیق درآمده است. سی راجا موهان، استاد دانشگاه ملی سنگاپور، می گوید: «ترامپ می خواهد مودی با او تماس بگیرد و به او بگوید: "تو بزرگترین هستی؛ به من یک معامله بده." این اتفاق نخواهد افتاد.»
حامیان ترامپ از این رویکرد سختگیرانه نسبت به شرکای قدیمی، اگر نگوییم شادمانند، اما اما نگران هم نیستند. لیندسی گراهام، سناتور کارولینای جنوبی، می گوید: «ترامپ از «برد-برد» خوشش می آید، اما او را دست کم نمی گیرند.» بنابراین، مقامات خارجی که به دنبال روابط بهتر هستند، ممکن است گزینه هایی را که ممکن است ارائه دهند «که شاید قبلا روی میز نبوده اند» در نظر بگیرند.
یا همانطور که مست، نماینده کنگره، می گوید، سوال اصلی در نگاه دولت ترامپ به جهان این است: «ما از یک کشور یا یک منطقه چه می خواهیم؟» سپس این سوال مطرح می شود: «آن کشور یا منطقه از ما چه می خواهد؟» و سپس، مهمترین بخش: اگر آنچه را که به دنبالش هستند به آنها بدهیم، آیا آنچه را که نیاز داریم دریافت می کنیم؟ یا نه؟ زیرا اگر این کار را نکنیم... باید دوباره سر میز بنشینیم.»
