چرا رودخانه آمازون «پل» ندارد؟
رودخانه آمازون حداقل ۶۴۰۰ کیلومتر پیچ و تاب خورده، اما حتی یک پل (حداقل به طور رسمی) هم بر روی آن وجود ندارد.
رودخانه آمازون حداقل ۶۴۰۰ کیلومتر پیچ و تاب خورده، اما حتی به طور رسمی حتی یک پل هم بر روی آن وجود ندارد. با توجه به میل شدید بشر به تغییر شکل مناظر طبیعی و عبور از چیزهای به ظاهر غیرممکن، این پرسش مطرح می‌شود که چرا رودخانه آمازون پل ندارد؟
یکی از دلایل اصلی این است که تقاضای زیادی برای عبور از رودخانه آمازون وجود ندارد. اعماق جنگل‌های بارانی جمعیت زیادی ندارد و زیرساخت‌ها و جاده‌های نسبتاً کمی دارد و بر خلاف روگذرهای شلوغ رودخانه تیمز در لندن، وجود پل بر فراز رودخانه آمازون چندان ضروری به نظر نمی‌رسد.
والتر کافمَن، رئیس مهندسی سازه (سازه‌های بتنی و طراحی پل) در مؤسسه فناوری فدرال سوئیس در زوریخ، سال ۲۰۲۲ گفت: «هیچ نیاز به اندازه‌ی کافی مبرمی برای پل زدن بر فراز رودخانه‌ی آمازون وجود ندارد. البته مشکلات فنی و تدارکاتی نیز وجود دارد.»
ایجاد زیرساخت در جنگل‌های بارانی متراکم بدون شک چالش‌برانگیز است، به همین دلیل تعداد بسیار کمی سکونتگاه‌های انسانی با اندازه قابل‌توجه در آمازون وجود دارد. به علاوه، زمین این منطقه نرم و غیرقابل پیش‌بینی است و همچنین هر سازه‌ای که توسط انسان ساخته شود، به راحتی توسط پوشش گیاهی بی‌امان و شرایط سخت جنگل‌های بارانی، مانند بارندگی شدید، از بین می‌رود.
هرگونه تلاش برای ساختن پل، اگر کاملاً برنامه‌ریزی‌شده نباشد، احتمالاً به فروپاشی پی‌ها و محو شدن زیر فضای سبز ختم می‌شود.
نقشه حوضه رودخانه آمازون
شاید با صرف نگاه کردن به مناظر نتوانید متوجه شوید، اما واقعیت این است که آمازون پر از بقایای گمشده‌ی سکونتگاه‌های انسانی است که طی قرن‌ها در طبیعت گم شده‌اند.
فناوری‌های جدید تصویربرداری نشان می‌دهد احتمالاً بیش از ۱۰۰۰۰ مکان باستان‌شناسی پیش‌کلمبیایی در سراسر حوضه آمازون پنهان شده است. برخلاف بقایای باستان‌شناسی فرهنگ‌های باستانی در بخش‌های معتدل جهان، ساختارهای آمازونی باتلاقی شده و توسط رشد زیاد گیاهان بلعیده و مدفون شده‌اند.
اگر به یک مثال امروزی نیاز دارید، به بزرگراه بدنام BR-319 نگاه کنید، جاده‌ای به طول ۸۷۰ کیلومتر که از بخش بکر جنگل‌های بارانی آمازون از مانائوس به پورتو ولیو می‌رود. این بزرگراه اوایل دهه ۱۹۷۰ تحت دیکتاتوری نظامی برزیل ساخته شد، اما در نهایت سال ۱۹۸۸ متروک شد چون نگهداری آن پرهزینه بود و به دلیل تخریب سریع نیاز به تعمیرات مداوم داشت.
شاید برخی استدلال کنند که بهتر است هرگز هیچ پلی از رودخانه آمازون عبور نکند. آمازون منبع فوق‌العاده غنی و بی‌همتایی از تنوع زیستی و فرهنگ انسانی است که همین حالا هم تحت فشار شدیدی به واسطه‌ی قطع درختان و استخراج معادن است.
ساخت جاده‌ها، بزرگراه‌ها و پل‌ها فقط راه بهره‌برداری را بیشتر باز می‌کند. تحقیقات نشان داده که بیشتر (۹۵ درصد) جنگل‌زدایی در فاصله ۵.۵ کیلومتری یک جاده رخ می‌دهد چون راه دسترسی به چوب‌برها، وسایل نقلیه و ماشین‌آلات سنگین را فراهم می‌کند.
