باخت استقلال مقابل النصر عربستان قابل پیش بینی بود، از مدت‌ها قبل می‌توانستیم حدس بزنیم که باشگاه‌های فوتبال کشورمان در لیگ نخبگان آسیا بعید است به مراحل پایانی صعود کنند هم به دلیل سرمایه گذاری هنگفت عربستان روی تیم‌های فوتبالش و هم به دلیل پیشرفت وبرنامه ریزی مناسب باشگاه هایش! پول برای موفقیت در فوتبال شرط لازم است، اما کافی نیست! استقلال هم به اندازه خودش پول داشت، استقلال هم تا دلتان بخواهد در این شرایط سخت اقتصادی با تکیه بر هلدینگ خلیج فارس بریز و بپاش کرد، اما این هزینه‌ها شاید درست مصرف نشد.

حذف قابل پیش بینی استقلال همان اول فصل رقم خورد زمانی که مدیران هلدینگ خلیج فارس اقدام به جذب بازیکنان معمولی با چند برابر قیمت واقعی کردند! (طبق گفته علی نظری جویباری مدیرعامل کنونی باشگاه).

استقلال همان زمان در آسیا حذف شد که بازیکنان بوسنیایی را خیلی راحت جذب کرد و خیلی راحت هم از آنها خداحافظی کرد تا حالا بازیکنانی که حتی سایه شان را هم در میدان ندیدیم و با کمترین کارایی پرونده جدیدی علیه باشگاه در مراجع بین المللی بازکنند و میلیارد‌ها تومان خسارت بخواهند.

استقلال زمانی در آسیا حذف شد که این باشگاه میدان جنگ سیاست زدگی و قدرت نمایی شد! نه در زمان دولت قبل و نه در دولت کنونی مدیرانی که برای این باشگاه انتخاب شدند براساس شایسته سالاری یا کارنامه کاری نبود. بیشتر بخاطر رفاقت و نزدیکی به یک جناح سیاسی مردانی برای مدیریت در باشگاه و عضویت در هیات مدیره انتخاب شدند و وقتی دولت عوض شد مدیران باشگاه هم عوض شدند.

نتیجه چنین دیدگاهی به یکی از دو باشگاه بزرگ فوتبال کشور همین می‌شود که استقلال تبدیل به یک تیم کاملا معمولی می‌شود که در لیگ برتر برای رسیدن به میانه بالایی جدول هم به مشکل می‌خورد.

چطور از چنین باشگاهی انتظار باید داشت که النصر را با فوق ستاره‌های بزرگش در ریاض شکست بدهد؟ النصری که برای رشد و توسعه فوتبال خود فقط دلار خرج نکرد بلکه سعی کرده از مدیران با تجربه بین المللی برای اداره باشگاهش استفاده کند همانطور که الهلال ودیگر باشگاه‌های عربستانی چنین کردند. این در واقع بزرگ‌ترین تفاوت باشگاه‌های ایرانی با باشگاه‌های عربستانی است.

ما مدیران را براساس رفاقت و رابطه بازی برای باشگاه هایمان انتخاب می‌کنیم و تا دلتان بخواهد دلار برایشان هزینه می‌کنیم، اما در آن کشور به سراغ مدیران کارکشته بین المللی می‌روند تا هم در زمین ستاره داشته باشند و هم پشت میز مدیریت افرادی با تجربه و با ایده‌های ناب ورزشی برای رشد و توسعه باشگاه!. شما نگاه کنید در سفر به عربستان فقط یکی از مدیران باشگاه استقلال در تهران ماند و بقیه همگی راهی ریاض شدند! حتما برای روحیه دادن و کمک به تیم یکی در زمین چمن در ریاض روپایی می‌زد که نشان بدهد مدیری فوتبالی است و دیگری دوستان و مدیران رسانه‌ای را دور خود جمع کردتا برای آینده هوایش را داشته باشند احتمالا.

نتیجه چنین مدیرانی در باشگاه همین می‌شود که در ۲۲ هفته لیگ برتر این باشگاه ۵ سرمربی عوض می‌کند و هنوز هم سرمربی دائم برای تیم انتخاب نمی‌شود؛ و مدیران باشگاه به دنبال ماتزاری ایتالیایی می‌دوند! که تو را به خدا بیا هرچه می‌خواهی به تو می‌دهیم از سفر سگ ۳۰ کیلویی اش تا... مدیرانی که حضور در باشگاه استقلال را ظاهرا فرصتی برای رفیق بازی بیشتر و نان قرض دادن به باند و جناح خود می‌دانند تا زمانی برای خدمت به فوتبال و هواداران میلیونی باشگاه استقلال! نتیجه چنین تفکری حسرت برای هواداران تیم که عاشقانه تیم را دوست دارند به ارمغان می‌آورد و برای تیم هم ناکامی.