به معنای واقعی کلمه
مهر و امضا شد: کاملترین بازیکن جهان!
کارلو آنچلوتی فده والورده را کاملترین بازیکن جهان می داند، کاپیتان فداکاری که در هر نقطه از زمین می‌درخشد.
به گزارش "ورزش سه"، نمایش فدریکو والورده، که با وجود مصدومیت و تزریق آمپول بازی کرد، جایگاه او را به لطف چندپسته بودنش تقویت کرد: او در طول دوران حرفه‌ای‌اش در هفت پست مختلف بازی کرده است. مقابل منچسترسیتی، او از پست دفاع راست رهبر رئال مادرید بود: کسی که بیشترین موقعیت را خلق کرد، بیشترین دخالت را در بازی داشت و بیشترین پاس را داد.
پیش از این دیدار، تردید منطقی بود: با بازگشت رودیگر، آنچلوتی می‌توانست او را در کنار شوامنی در مرکز دفاع قرار دهد و آسنسیو را به دفاع راست منتقل کند، که این کار والورده را به خط میانی، جایگاه طبیعی‌اش، بازمی‌گرداند؛ یا می‌توانست آسنسیو را به‌عنوان مدافع مرکزی نگه دارد و شوامنی را به خط میانی بیاورد، که در نهایت همین گزینه را انتخاب کرد.
هر دو گزینه مزایا و معایب خود را داشتند. مشکل گزینه اول، بدون شک، بیشتر ظاهری بود تا واقعی: انتقال بازیکنی مثل والورده به دفاع راست و از دست دادن تأثیر او در خط میانی می‌توانست هزینه زیادی داشته باشد، به‌ویژه برای بازیکن باتجربه‌ای که شایسته نقشی مشخص است. اما نه برای آنچلوتی اهمیتی داشت و نه والورده را ناراحت کرد، و تمام این پیش‌فرض‌ها باطل از آب درآمدند: والورده از دفاع راست، نمایش رئال مادرید را مقابل منچسترسیتی (۳-۱) هدایت کرد و راهی مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان شد.
چون اگر والورده از زمان پیوستن به رئال چیزی را ثابت کرده باشد، این است که او کاملترین بازیکن جهان است. کامل به معنای واقعی کلمه.
بازیکنانی هستند که در یک نقش خاص، تخصصی‌تر عمل می‌کنند؛ همه ما قبول داریم که امباپه مجموعه مهارت‌های گسترده‌تری نسبت به هالند دارد. اما کمتر بازیکنی پیدا می‌شود که بتواند در این همه پست مختلف در زمین با چنین سطح بالایی بازی کند. هر جا که والورده را بگذارند، بیمه زندگی است، و او را در جاهای زیادی قرار داده‌اند: در طول دوران حرفه‌ای‌اش در هفت پست مختلف بازی کرده است. این تعداد برای بازیکنی که تنها پنج میلیون یورو هزینه برداشت، بسیار زیاد است.
بی‌تردید نقش اصلی او هافبک با رویکرد دفاعی‌تر بوده است: در این پست ۲۷۵ بار دیده شده است. در بسیاری از مواقع، نقشی نزدیک‌تر به کناره‌ها داشته، مثل هافبک داخلی راست (۲۹ بار) یا چپ (۷ بار)؛ و گاهی هم جلوتر رفته و به‌عنوان هافبک هجومی، به سبک بلینگام (۱۴ بار)، بازی کرده است.
همه این‌ها در منطق یک هافبک می‌گنجد، بازیکنانی که توانایی جابه‌جایی در وسیع‌ترین منطقه زمین را دارند. اما گستره او فراتر می‌رود: نقش جدیدش به‌عنوان دفاع راست حالا جا افتاده و ۱۱ بار در این پست بازی کرده است. چطور می‌توان او را به‌عنوان وینگر راست فراموش کرد، پستی که در فصل ۲۲-۲۰۲۱، اولین فصل از دوره دوم آنچلوتی در رئال، در آن جا افتاد. از همان‌جا بود که پاس گل قهرمانی چهاردهم را در پاریس به وینیسیوس داد.
و باز هم بیشتر. پیش از بازی رئال مقابل وایادولید در سوریا، در اواخر ژانویه، آنچلوتی ایده‌ای مطرح کرد: «او بازیکنی کامل و بسیار مهم است چون می‌تواند پست‌های زیادی را پوشش دهد و در همه آن‌ها عالی عمل می‌کند. پیدا کردن دفاع راستی مثل او خیلی سخت است و برای من انتخاب بهترین پست برایش دشوار است. باید بهترین پستش را برای تیم انتخاب کنیم. او هیچ‌وقت از من نمی‌پرسد که کجا می‌خواهد بازی کند و مطمئناً در حال حاضر کاملترین بازیکن فوتبال است چون می‌تواند تمام پست‌های ممکن را به‌خوبی پوشش دهد. حتی می‌تواند بدون هیچ مشکلی به‌عنوان مدافع مرکزی بازی کند...»
نمی‌دانیم آیا کارلتو این را می‌دانست که والورده واقعاً مدافع مرکزی هم بوده است: او در فصل ۱۷-۲۰۱۶ در یک بازی با کاستیا (تیم دوم رئال) مقابل گرنیکا در ورزشگاه دی استفانو این نقش را ایفا کرد. آن روز به‌عنوان مدافع مرکزی راست بازی کرد، با اشرف در سمت راستش و خاوی سانچز در سمت چپش. و مثل همیشه، عملکردی قابل‌قبول داشت: کاستیا نبرد، اما گلی هم نخورد.
نمایش او مقابل سیتی کامل بود و یک نکته خاص هم داشت: والورده با ناراحتی در عضله ران چپ به این بازی رسید و مجبور شد برای بازی بدون درد آمپول بزند. او حتی تمرین دوشنبه را از دست داده بود، نشانه‌ای از اینکه در شرایط ایده‌آل نبود. اما اگر در بازی چهارشنبه دردی داشت، به چشم نیامد.
آمارش این را نشان می‌دهد: او بازیکن رئال بود که بیشترین دخالت را داشت (۷۷ بار)، بیشترین موقعیت را خلق کرد (۴)، بیشترین پاس را تکمیل کرد (۵۵، برابر با سبایوس) و بیشترین پاس موفق در یک‌سوم هجومی زمین را داد (۱۶، برابر با رودریگو). شوت نزد، اما نیازی هم نداشت.
عملکردش به‌عنوان دفاع راست نشان داد که این یک راه‌حل موقت نیست، بلکه گزینه‌ای جدی برای ادامه فصل است، حداقل در بازی‌های بزرگ: آمارش در چندین معیار از میانگین پنج دفاع راست برتر لیگ قهرمانان بهتر است، مثل درصد موفقیت در دوئل‌های دفاعی، پیشرفت با توپ، پاس‌های موفق داخل محوطه جریمه، توپ‌ربایی‌ها، و قطع توپ‌ها... بی‌دلیل نیست که آنچلوتی گفته او برایش «دفاع راستی فوق‌العاده» است. پس از کارواخال و لوکاس واسکز، بهترین دفاع راست جهان.
چه کسی می‌داند که آیا پس از بازی مقابل سیتی در این رده‌بندی بالاتر رفته است یا نه. «او از بازی در این پست خوشحال است، اما این یک وضعیت اضطراری بود. وقتی لوکاس واسکز برگردد، هر دو گزینه را خواهیم داشت»، این را کارلتو پس از پیروزی گفت.
به وضوح، قرار دادن او در پست دفاع راست، او را از محوطه جریمه دور می‌کند و ممکن است روی آمار گلزنی‌اش تأثیر بگذارد، اما به نظر نمی‌رسد این برایش مشکلی باشد: تا این لحظه در این فصل، او ۸ گل زده و ۵ پاس گل داده است. اگر نتواند گل بزند، خب، پاس نهایی را می‌دهد، همان‌طور که در پامپلونا مقابل اوساسونا انجام داد و به امباپه پاس گل داد.
روزهای بدون تأثیر او در برابر دروازه حریفان به تاریخ پیوسته است: در فصل ۲۳-۲۰۲۲ او ۱۲ گل زد و اگرچه در فصل گذشته تنها ۳ گل به ثمر رساند، در این فصل دوباره ریتم خود را پیدا کرده و در موقعیت عالی‌ای قرار دارد تا بیش از ۱۰ گل به ثمر برساند.
عدد جادویی، همان که به آنچلوتی اجازه می‌دهد روی نیمکت بماند، بر اساس شرطی که با این بازیکن همه‌کاره تیمش بسته بود: «اگر تو در هر فصل حداقل ۱۰ گل نزنی، من کارت مربیگری‌ام را پاره می‌کنم و بازنشسته خواهم شد.»
