خبر فوت بازیگر محبوب دیروز لابه‌لای اخبار گم شد
فیلم شعله نه فقط یکی از برجسته‌ترین آثار سینمای هند، بلکه بخشی از خاطرهٔ جمعی ایرانیان دههٔ شصت است
برترین‌ها: فیلم شعله نه فقط یکی از برجسته‌ترین آثار سینمای هند، بلکه بخشی از خاطرهٔ جمعی ایرانیان دههٔ شصت است؛ نسلی که با ویدئو و VHS، برای اولین بار با دنیای رنگارنگ بالیوود آشنا شد. همین پیوند نوستالژیک باعث شده آثار امروز ایرانی، مانند نهنگ عنبر یا گیج‌گاه، گهگاه به آن ارجاع دهند. حالا، با درگذشت درمندرا، بازیگر نقش «ویرو»، یاد آن فیلم کلاسیک و جذابیت همیشگی شخصیتش دوباره زنده شده است. در ادامه چند یادداشت در همین رابطه آورده‌ایم. همراه ما باشید
هدی رحمانی طی یادداشتی در فیلم امروز نوشت: دارمندرا آن گونه که از نزدیک شناختم، در زندگی واقعی به همان اندازهٔ نقش‌هایش در سینما جذاب و دوست‌داشتنی و مورد احترام بود. همکاران، خانواده و حتی نخست‌وزیر هند او را فروتن و مهربان و عمیقاً اصیل توصیف کرده‌اند. از ویژگی‌هایی که در دیدار با او آشکار بود، علاقه خاصش به پارسیان و ایرانیان بود. بارها و بارها برای ایرانیان به زبان فارسی در مناسبت‌هایی همچون نوروز و چهارشنبه‌سوری پیغام تبریک می‌فرستاد. رفتار محترمانه و مهربان او، یکسان نثار همه می‌شد و برای من که با دیدن ویروی «شعله» اورا شناختم، ویژگی جذاب و دلپذیری بود.
دارمندرا عاشق طبیعت و مزرعه زیبایش در پنجاب بود و هر وقت در صحنه فیلم‌برداری نبود می‌شد او را در آنجا پیدا کرد. شخصیت کاریزماتیک دارمندرا او را محبوب صنعت فیلم هند و تماشاگران کرده بود. او بسیار به شعر و شاعری نیز علاقه داشت و گاه احساساتش را شاعرانه ابراز میکرد. روی پرده سینما مردان قدرتمند را تجسم می‌بخشید و در زندگی واقعی نرمش و مهربانی را. او یکی از اسطوره‌های سینمای هند بود که در قلب میلیون‌ها نفر جاودانه شد. روحش شاد و یادش جاودان.
در ادامه صحنه‌هایی از فیلم خاطره‌انگیز «شعله» با بازی دارمندرا آمیتاب بچن و هما مالینی را مشاهده می‌کنید
رضا صائمی هم در این رابطه نوشت: کاش پاهای بسنتی هنوز قدرت حرکت داشت تا برقصد، شاید الان «درمندرا» نفس می‌کشید....آه از مرگ خاطره‌ها....جبار سینگ هم نباشد، جبر روزگار، سنگدل‌تر از آن است که خراش بر خیال و خاطره نیاندازد...«شعله» هنوز هندی‌ترین خاطره در حافظه سینمایی ایرانی‌هاست....به ویژه این سکانس که عشق را به محک رقص می‌سنجد تا پای زخمی بسنتی از رقص بر شیشه‌ها، زخم دل ویرو(درمندرا) را اندازه بگیرد...چقدر او پای این عشق ایستاد....حالا باید بسنتی( هما مالینی و همسر واقعی‌اش) پای تابوت درمندرا بیاید و برایش بخواند: «آن رفیقی که به دوران غمم دور نرفت... زیر شمشیر غمش رقص‌کنان خواهم رفت»
در ادامه به چند نمونه از واکنش کاربران فضای مجازی به این خبر اشاره شده است:
مرتضی نوشت: استورهُ رفاقت و عاشق پیشگی هم نسلهای من امروز مُرد. دارمندرا هندی که همراه با آمیتاباچان(جی) در فیلم شعله سالها ما را با ترانهُ فیلم و دلباختگی اش به شیتل(همسرش)همراه میکرد. راستش خودم تا پایان فیلم منتظر بودم اتفاق دیگه ای به رسم سینمای هندوستان بیافته که نشد!
آقا حبیب هم اینطور واکنش نشان داد: یکی از مهم‌ترین نوستالژیای نسل ما فیلم شعله بود. نقش درمندرا توش یکی از دوستداشتنی‌ترین نقشای سینما بود. اون صحنه‌ای که جبارسینگ، ویرو رو بسته بود و بسنتی برای نجات ویرو رو شیشه رقصید به نظرم یه شاهکار سینماییه امروز این نوستالژی هم از دست رفت و درمندرا هم دنیا رو ول کرد رفت.
و توئیت آلیس: خیلی از ما کودکی مون با فیلم های هندی گذشت که مادران یا خواهران مون با عشق دستگاه ویدئو رو روشن می کردند و نگاه می کردند و ما هم عاشق رقص ها و رومانتیک بازی هاشون بودیم امروز دارمندرا بازیگر فقید هند در گذشت که خاطرات شعله رو زنده می کرد برامون. یادش گرامی
امیر هم در آخر نوشت: وقتی هنر پیشه هایی که با فیلم هاشون یه دنیا خاطره داشتیم و یکی ، یکی میمیرند , یعنی ما یا پیر شدیم یا داریم پیر میشیم و به آخر خط نزدیکتر, خدایا عاقبت همه ی ما را بخیر کن
