پل لاتیدان، غفلتی که پشیمانی خواهد داشت!
پل لاتیدان، بلندترین پل تاریخی ایران، در آستانه تخریب است؛ میراثی بی‌نظیر که زیر سایه وعده‌های تکراری و بی‌عملی مسئولان، هر روز یک گام به نابودی نزدیک‌تر می‌شود. اگر امروز فکری نشود، فردا فقط حسرتی از آن باقی خواهد ماند.
به گزارش خبرنگار ایلنا از بندرعباس، پل لاتیدان، بلندترین پل تاریخی ایران و یکی از میراث‌های برجسته معماری و تجاری کشور، در آستانه فراموشی و تخریب قرار گرفته است. با وجود تاکید کارشناسان بر اهمیت مرمت فوری این اثر بی‌نظیر، هنوز اقدام ملموسی برای نجات آن صورت نگرفته و وعده‌های مسئولان به مانورهای رسانه‌ای محدود شده است.
این پل تاریخی که در فاصله حدود ۵۰ کیلومتری از بندرعباس، در مسیر کاروان‌رو بندرعباس به لار قرار دارد، به گفته برخی پژوهشگران، قدمتی فراتر از دوران صفویه دارد و به قرون پیش از آن بازمی‌گردد. پل لاتیدان با طولی بیش از ۱۰۰۰ متر و ساختاری متشکل از صدها دهانه و طاق، نه‌تنها شاهکاری از معماری سنتی ایران است، بلکه بازتابی از تاریخ تجارت، تبادل فرهنگی و پیوند منطقه‌ای نیز به شمار می‌رود.
با وجود این جایگاه منحصربه‌فرد، این بنای تاریخی طی سال‌های گذشته به حال خود رها شده و تنها مرمت‌های محدود و سطحی بر آن صورت گرفته است. زنگ خطر تخریب پل از مدت‌ها پیش به صدا درآمده اما همچنان هیچ اقدام مؤثر و عملیاتی برای حفاظت از آن آغاز نشده است.
عکس از منصور نعیمی - دهه هفتاد
وعده‌ها و بی‌عملی؛ غفلت‌هایی که شاید دیر جبران شوند
به گفته مدیرکل میراث فرهنگی استان هرمزگان، مرمت کامل پل لاتیدان نیازمند ۹۰ میلیارد تومان اعتبار است که قرار است این بودجه از محل منابع صنایع استان تأمین شود. با این حال، عملیات اجرایی هنوز آغاز نشده و هیچ برنامه زمان‌بندی مشخصی نیز ارائه نشده است.
کارشناسان و فعالان فرهنگی نسبت به این تأخیرها هشدار می‌دهند. آنان معتقدند مسئولان فرهنگی استان توان و ظرفیت لازم برای مرمت چنین پروژه عظیمی را ندارند و لازم است طرحی جدی‌تر برای نجات این میراث ملی در دستور کار قرار گیرد.
میراثی در معرض نابودی؛ فرصتی برای توسعه گردشگری
پل لاتیدان تنها یک بنای تاریخی نیست؛ مرمت و احیای آن می‌تواند زمینه‌ساز رونق گردشگری تاریخی در منطقه شود. ایجاد زیرساخت‌های گردشگری در اطراف پل، مانند مسیرهای بازدید، فضاهای فرهنگی و خدمات گردشگری، می‌تواند این منطقه را به یکی از قطب‌های گردشگری تاریخی جنوب کشور تبدیل کند و اشتغال و آبادانی محلی را نیز به همراه داشته باشد.
پل لاتیدان اکنون بیش از هر زمان دیگری به تصمیمی قاطع و اقدامی فوری نیاز دارد.
میراثی که می‌توانست همچون نگینی در جنوب ایران بدرخشد، در غبار فراموشی محو خواهد شد. اگر امروز برای نجات آن چاره‌اندیشی نشود، فردا شاید بسیار دیر باشد.
