طرفداری | امیررضا معصومی با امضای قراردادی با فدراسیون کشتی جمهوری آذربایجان، مسیر تازهای را در دوران حرفهای خود آغاز کرده است؛ تصمیمی که در روزهای اخیر واکنشها و تحلیلهای متفاوتی را در فضای کشتی ایران به همراه داشته است.
امیررضا، فرزند فردین معصومی، نایبقهرمان پیشین جهان و المپیک، از جمله استعدادهای شاخص نسل جدید کشتی ایران به شمار میرود. بسیاری از کارشناسان معتقدند این کشتیگیر 22 ساله پس از امیرحسین زارع، قهرمان جهان، یکی از پدیدههای بالقوه وزن فوقسنگین کشتی آزاد دنیاست؛ بهگونهای که اگر قوانین اجازه حضور دو نماینده از یک کشور را میداد، ایران میتوانست سالها این وزن را در سطح جهانی مدیریت کند و هر سال مدال های طلا و نقره این وزن برای ما باشد.
با این حال، واقعیتهای ساختاری ورزش حرفهای، مسیر تصمیمگیری را برای چنین کشتیگیرانی پیچیده میکند. حضور طولانیمدت یک قهرمان تثبیتشده در تیم ملی، شانس دیدهشدن و ملیپوششدن نسل بعد را به حداقل میرساند؛ موضوعی که برای یک ورزشکار جوان، بهمعنای از دست رفتن بهترین سالهای رقابت حرفهای است.
از سوی دیگر، نمیتوان شرایط اقتصادی و معیشتی را نادیده گرفت. در فضایی که نوسانات شدید اقتصادی فشار مضاعفی بر ورزشکاران وارد میکند، پیشنهادهای مالی قابلتوجه از سوی کشورهای دیگر، بهویژه برای ورزشکارانی که افق روشنی در تیم ملی ندارند، تصمیمی صرفاً احساسی نیست، بلکه انتخابی مبتنی بر آیندهنگری است.
بیتردید، پوشیدن دوبنده تیم ملی ایران و قهرمانی با پرچم کشور، ارزشی فراتر از هر مدال و قرارداد مالی دارد؛ اما برای امیررضا محسونی، این انتخاب شاید تلاشی باشد برای ساختن مسیری برنده در واقعیتی متفاوت؛ مسیری که میان عشق به وطن و ضرورتهای حرفهای، تعادلی دشوار میطلبد.
