سانسور زنانی که شفیع آباد را جهانی کردند / زنان «گوجینو» چرا نادیده گرفته شدند؟

ایلنا اما پیگیر این موضوع شد تا مشخص شود زنان روستای شفیع آباد با چه رنجی توانستند روستایشان را جهانی کنند. ثبت جهانی شفیع آباد از یک پروژه توانمندسازی زنان روستایی آغاز شد. پرو‍ژه گوجینو، سال 1392 در روستای شفیع آباد کرمان با هدف توانمندسازی زنان جامعه محلی در دستیابی به معیشت پایدار از طریق مدیریت منابع آبی و قنات آغاز شد. مینا امین زاده یک تسهیلگر اعزام شده از تهران به روستای شفیع آباد رفت و با تشکیل نخستین حلقه از زنان روستا شامل 6 زن، پروژه گوجینو را برای تولید صنایع دستی کلید زد.

زهرا تکابی یکی از مسئولین انجمن گوجینو در شفیع آباد کرمان به ایلنا می گوید: در حضور اول تلاش بر احیای قلعه تاریخی روستا برای گردشگری مدیر انجمن گوجینو در قشم می گوید: پروژه گوجینو از سال 92 آغاز به کار کرد. زمانی که 6 زن روستا تصمیم گرفتند با فعالیت صنایع دستی روستایشان را بسازند و قنات شان را احیاء کنند.

به گفته او، «مینا امین زاده» تسهیلگر محلی از تهران آمد و پروژه توانمندسازی زنان جوامع محلی در دستیابی به معیشت پایدار از طریق مدیریت منابع آبی و قنات را با حمایت سازمان عمران کرمان آغاز کرد. ابتدا تصمیم داشت قلعه تاریخی روستا را مرمت کند تا گردشگر وارد روستا شود. اما برنامه تغییر کرد. باید بر توانمندی زنان در حوزه تولید صنایع دستی کار می کرد. آن ابتدا تنها 6 زن اعلام آمادگی کردند تا وارد این پروژه شوند. زنان دیگر هیچ اهمیتی ندادند. گروه اولیه تشکیل شد و هر کدام 20 هزار تومان پرداخت کردند تا صندوق صنایع دستی روستا تشکیل شود. کار گروهی را آغاز کردند تا با تولید صنایع دستی و فروش محصولات خود معاش شان را فراهم و به روستا کمک کنند.

زهرا تکابی می گوید: ابتدا در قلعه تاریخی روستا که جاذبه گردشگری هم بود بساط فروش صنایع دستی خود را پهن کردند و کم کم فروش محصولات زیاد شد و بخشی از سود حاصل از فروش صنایع دستی را در صندوق گذاشتند. کم کم زنان دیگر نیز به این گروه توانمندسازی ملحق شدند. 6 زن به 9 زن رسید و آنقدر قوی شدند که به روستاهای اطراف رفتند و زنان دیگری را هم به عضویت گوجینو درآوردند. حالا دیگر گوجینو تنها نبود و زنان روستاهای همجوار هم آمدند و اکنون 150 زن در حال فعالیت در حوزه صنایع دستی هستند.

زنان روستای شفیع آباد و روستاهای اطراف محصولات شان را به تشکل گوجینو دادند و این تشکل روستایی که هسته اولیه آن با 6 زن تشکیل شد محصولات صنایع دستی را می فروخت و کم کم بخشی از سود فروش حاصل از محصولات صنایع دستی به نگهداری و احیای قنات ها اختصاص یافت.

زهرا تکابی می گوید: جلساتی برگزار کردیم تا تصمیماتی برای انجام کارهای عام المنفعه با سود حاصل از فروش محصولات صنایع دستی بگیریم و در نهایت به قنات ها رسیدیم. زنان روستا حق آب داشتند و در قنات شریک بودند. ولی حق دخالت در نگهداری و لایروبی و حفظ قنات ها را نداشتند. همانجا مطرح کردیم که حفظ قنات ها می تواند بهانه ای برای مشارکت اجتماعی زنان روستایی باشد. چون نمی توانستیم بیل برداریم و ته چاه برویم و قنات ها را لایروبی کنیم. بنابراین تصمیم گرفتیم با سوزن دوزی به مردها کمک کنیم و بگویم ما هم می خواهیم در نگهداری روستا مشارکت کنیم. اولین پولی که از راه دوخت و دوز به دست آوردیم برای لایروبی قنات ها گذاشتیم. به مردهای روستا کمک کردیم و این حرکت آنقدر تاثیرگذار بود که مردان بیشتری اجازه عضویت زنان در تشکل گوجینو دادند. باورشان نمی شد که ما چنین توانایی برای حفظ قنات ها داشته باشیم و به حسن نیت ما پی بردند و مشارکت زنان در امور روستا آغاز شد.

این عضو هسته اولیه زنان گوجینو در روستای شفیع آباد کرمان که حالا به عنوان بهترین روستای گردشگری جهان از سوی سازمان ملل متحد معرفی شده است، می گوید: به احیا و ماندگاری 8 قنات کمک کردیم. قنات شفیع آباد، قنات مهدی آباد، قنات زیارتگاه، قنات  حسین آباد، قنات شریف آباد و... به برخی از قنات ها هم چندین بار کمک کردیم. برای لایروبی قنات ها پول دادیم. برای گرفتن کارگران بیشتر برای لایروبی قنات پول دادیم. بالابر برای تسریع در روند لایروبی قنات ها خریداری کردیم و در روستای حسین آباد هم وقتی دهانه چاه قنات ریخته بود و نیاز به «نای» برای گذاشتن در دهانه چاه داشتند تا خاک وارد قنات نشود و قنات خشک نشود برای شان با پول همان صندوق صنایع دستی که تشکیل داده بودیم و بخشی از سود حاصل از فروش محصولات صنایع دستی را آن جا می گذاشتیم برایشان «نای» خریدیم تا قنات حسین آباد با خاک پر نشود و زنده بماند.

اما چرا در روند ثبت جهانی روستای شفیع آباد کرمان هیچ نامی از زنان گوجینو که توانستند باغات و قنات و مزارع روستا را با پول حاصل از فروش محصولات صنایع دستی خود در حاشیه کویر لوت در کرمان احیا کنند، مطرح نشد؟

زهرا تکابی زن روستایی شفیع آباد که هسته اولیه گوجینو، زنانی که توانستند با کار و تلاش خود روستایشان را ثبت جهانی کنند می‌گوید: نمی دانیم دلیل سانسور ما چه بود؟ سانسور کردن و نادیده گرفتن ما در پروسه ثبت جهانی شفیع آباد کرمان کار قشنگی نبود. آن هم در شرایطی که بحث محدود بودن زنان در ایران مطرح می شود بهترین فرصت برای افتخار به همت و تلاش زنان ایران بود تا جهان بداند زنان ایرانی چه اندازه توانمند هستند.

تکابی ادامه می دهد: دست های پشت پرده باعث شدند ما دیده نشویم. مسئول پرونده شفیع آباد به روستا آمد و به جای آن که با گوجینو همان هسته اولیه جهانی شده شفیع آباد ارتباط بگیرد، با مالک یک بومگردی که هیچ کار مهمی در حفظ محیط زیست روستا یا تلاش های گروهی زنان روستا نداشت وارد مذاکره شد و او نیز از ما اطلاعات و گزارش و عکس و فیلم گرفت و ما هم فقط به خاطر روستا با او مشارکت کردیم. اما نمی دانستیم می خواهد اطلاعات ما را بگیرد و برود و لوح ثبت جهانی زنان شفیع آباد را در چین دریافت کند. چرا کسی ما را ندید؟ چرا زحمات تمام این سال ها را هیچکس ندید و حتی در استانداری کرمان هم در مراسم پخش زنده انتخاب روستای شفیع آباد به عنوان بهترین روستای گردشگری جهان دعوت نبودیم تا در جشن شادی شفیع آباد شریک باشیم؟ حتی در پوسترهای تبلیغاتی هم هیچ تصویری از زنان شفیع آباد و صنایع دستی آن ها نبود. تصاویر پوسترها جاذبه های طبیعی ما بود. در حالی که ملاک ثبت جهانی شفیع آباد زنان روستا و صنایع دستی شان بود.

عضو هسته اولیه تشکیل زنان توانمند روستای شفیع آباد کرمان که با تولید صنایع دستی و سود حاصل از فروش محصولات 8 قنات را زنده کرده اند و مزارع و باغات روستا را احیا و مقدمه جهانی شدن روستایشان را با سختی و محنت فراهم کردند، به ایلنا می گوید: دلمان شکست. انتظار دلداری داریم. نباید ما را در ادامه مسیرمان دلسرد کنند. این زنان بودند که روستای شفیع آباد کرمان را جهانی کردند و اگر ما نبودیم این اتفاق نمی افتاد. امیدواریم صدای ما را بشنوند.

مریم جلیلوند فرد 

انتهای پیام/