به گزارش همشهریآنلاین، شنبهشب در لیگ برتر انگلیس، شب سکوت منتقدان و فریاد مدعیان بود. درحالیکه سرمای دسامبر استخوانسوز شده، تنور رقابت در آنفیلد، امارات و استمفوردبریج داغتر از همیشه بود. هفته شانزدهم لیگ جزیره، آزمونی سخت پیش از ورود به ماراتن مرگبار کریسمس بود و ۳غول بزرگ لندن و بندر لیورپول، در شبی که جای هیچ لغزشی نبود، ماموریتهای خود را با موفقیت به پایان رساندند؛ اما با سناریوهایی کاملا متفاوت! لیورپول با بازگشت باشکوه فرعون تبعیدی خود از دل توفان حواشی به ساحل آرامش رسید، آرسنال در نبردی تنبهتن درس رنجکشیدن برای پیروزی را مرور کرد و چلسی بحرانزده بالاخره توانست در خانه نفسی تازه کند. شنبهشب، شب شگفتیسازی نبود، شب تثبیت قدرت بود؛ جایی که مدعیان ثابت کردند برای عبور از پیچ تند باکسینگدی، زرههای فولادی به تن کردهاند. در ادامه نگاهی داریم به شبی که ۳تیم قرمز و آبی، جدول لیگ را دوباره نقاشی کردند.
آرامش پس از توفان
سکوت، گاهی ترسناکترین صدا در آنفیلد است اما شنبهشب، وقتی سوت پایان بازی مقابل برایتون زده شد، صدایی که شنیده میشد، نه سکوت بود و نه فریادهای عصبی هفتههای گذشته؛ صدای نفس راحت بود. لیورپول، این کشتی توفانزده چند هفته اخیر، بالاخره به ساحل آرامش رسید. آرنه اشلوت و پسرانش که تا همین ۱۰روز پیش زیر تیغ تندترین انتقادات بودند، حالا با ۲پیروزی حیاتی (یکی در جهنم سنسیرو مقابل اینتر و دیگری در قلعه خودی مقابل برایتون با نتیجه ۲بر صفر) دوباره قامت راست کردهاند.
قصه اما، قصه محمد صلاح است. مگر میشود حرف از لیورپول باشد و پای این فرعون تمامنشدنی در میان نباشد؟ هفته گذشته برای هواداران لیورپول مثل کابوس گذشت. آن مصاحبه آتشین و جنجالی صلاح درباره «احساس بیارزشی» و «عدمشفافیت باشگاه» درباره جایگاه او، مثل بمب در رختکن ترکید. اشلوت اما نشان داد که وارث خلف یورگن کلوپ است؛ او با تصمیمی شجاعانه و انضباطی، ستاره اول تیمش را روی نیمکت میخکوب کرد تا به همه یادآوری کند هیچ نامی بزرگتر از لیورپول نیست.
اما دیشب، داستان متفاوت بود. صلاح پس از گذراندن دوران تنبیه، به ترکیب بازگشت و چقدر باشکوه بازگشت! او در بازی این هفته مثل شیری زخمی میدوید. آمار حیرتانگیز است؛ صلاح با ثبت ۴پاسکلیدی، ۳دریبل موفق و البته آن پاس گل تماشایی که قفل دروازه برایتون را شکست، نشان داد که تنبیه اشلوت نهتنها او را ناامید نکرده، بلکه موتورش را دوباره روشن کرده است. لیورپول با مالکیت توپ ۶۲درصدی و ثبت ۱۸شوت به سمت دروازه، اجازه نفسکشیدن به مرغهای دریایی (برایتون) نداد تا نشان دهد بحران ماه نوامبر، رسما تمامشده است.
اتفاق مهمتر اما بعد از بازی رخ داد؛ جایی که آرنه اشلوت در کنفرانس خبری پس از بازی، با همان خونسردی هلندیاش، آب پاکی را روی دست خبرنگاران حاشیهساز ریخت. او درباره بازگشت صلاح گفت: «فوتبال بازی احساسات است، اما مدیریت تیم بازی منطق است. مو (صلاح) اشتباه کرد و تاوانش را داد. تمام شد. امشب دیدید که چرا او بهترین است. ما در رختکن همدیگر را بغل کردیم، چون هدف ما قهرمانی است، نه جنگیدن با تیتر روزنامهها.»
این جملات، آبی بود بر آتش شایعات. لیورپول با برد بزرگ مقابل اینتر در لیگ قهرمانان، روحیه برنده خود را بازیافت و با برد مقابل برایتون، جای پایش را در کورس قهرمانی محکم کرد. ثبت دهمین کلینشیت فصل برای آلیسون بکر هم نشان داد که دیوار دفاعی تیم، بعد از لغزشهای اخیر، دوباره ترمیم شده است.
اما در میان این شادی و آرامش، یک غم بزرگ در دل کوپنشینان (The Kop) سنگینی میکند. این روزهای خوب لیورپول، طعم تلخ جدایی دارد. صلاح تا چند روز دیگر چمدانهایش را میبندد تا برای جام ملتهای آفریقا به اردوی مصر ملحق شود. اشلوت سعی میکند خونسرد باشد، اما همه میدانیم که پر کردن جای خالی کسی که با یک حرکت بدن، ۲مدافع لیگ برتری را محو میکند، غیرممکن است. لیورپول حالا به آرامش رسیده، اما این آرامش شبیه آرامش قبل از یک نبرد جدید است؛ نبردی که در آن باید بدون ژنرال اصلیشان، در جبهههای لیگ برتر، جام حذفی و شاید اتحادیه بجنگند.
هنر رنجکشیدن
اگر لیورپول در آنفیلد با آرامش و تسلط پیروز شد، در لندن داستان کاملا متفاوت بود. آرسنال شنبهشب در ورزشگاه امارات، برای گرفتن ۳امتیاز از چنگال ولورهمپتون، معنای واقعی رنجکشیدن را تجربه کرد. پیروزی ۲ بر یک شاگردان میکل آرتتا، شاید زیباترین نمایش فصلشان نبود، اما قطعا یکی از بالغترین بازیهای آنها بود. ولوز نه مثل یک تیم میانه جدولی، بلکه مثل یک لشکر شکستناپذیر میجنگید و تا ثانیههای آخر نفس توپچیها را در سینه حبس کرد. اما تفاوت آرسنال۲۰۲۵ با نسخههای شکننده سالهای قبل دقیقا همینجاست؛ آنها یاد گرفتهاند حتی در شبهایی که موتور خلاقیتشان ریپ میزند و حریف جسور است، راهی برای برندهشدن پیدا کنند. آرتتا کنار خط طولی، ۹۰دقیقه فریاد کشید تا تیمش تمرکز دفاعیاش را در دقایق پرفشار پایانی از دست ندهد. این برد، پیامی روشن و ترسناک برای مدعیان داشت؛ آرسنال قرار نیست پا پس بکشد. آنها حالا استاد پیروزیهای زشت شدهاند؛ همان فرمول سری که برای قهرمانی در لیگ برتر انگلیس حیاتی است. وقتی سوت پایان در امارات پس از گل دقیقه۹۴ به صدا درآمد، فریاد شادی هواداران بیشتر از جنس تخلیه فشار بود تا خوشحالی معمولی. توپچیها حالا صدر را حفظ کردهاند و بهنظر میرسد امسال، برخلاف سالهای قبل، تا آخرین قطره خون برای لمس جام نقرهای خواهند جنگید.
خروج موقت
استمفوردبریج بالاخره رنگ آرامش را دید. پس از هفتههای پرنوسان که سینوسی از امید و ناامیدی را برای هواداران چلسی رقم زده بود، پیروزی ۲ بر صفر این هفته مقابل اورتون حکم اکسیژن خالص را داشت. تیم شان دایچ که همیشه استاد خرابکردن بازی حریف و ایجاد دیوارهای دفاعی چندلایه است، شنبهشب در غرب لندن تسلیم شد تا آبیها نشان دهند هنوز نبض حیات در ساقهایشان میزند. چلسی پس از برد مقابل بارسا، در ۴بازی رنگ برد را ندیده بود و ۲تساوی و ۲شکست داشت. نکته مهمتر از ۳امتیاز، ثبت کلینشیت بود؛ اتفاقی که خط دفاعی لرزان و پراشتباه چلسی در هفتههای اخیر حسرتش را میخورد و پاشنه آشیل تیم شده بود. این برد شاید تمام مشکلات ساختاری و تاکتیکی هفتههای اخیر را حل نکند، اما حداقل برای چند روز، تیترهای سمی و انتقادات تند رسانهها را از اطراف تیم دور میکند. چلسی شنبهشب کامل و بینقص نبود، اما کافی بود و این دقیقا همان چیزی است که آنها برای عبور از دسامبر دیوانهوار و بازسازی اعتمادبهنفس از دست رفتهشان به آن نیاز مبرم داشتند.
