به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، با وجود اینکه اروپا یکی از ثروتمندترین مناطق جهان محسوب می‌شود، نرخ فقر و استانداردهای زندگی در کشورهای مختلف آن تفاوت‌های قابل‌توجهی دارد، بررسی نرخ‌های ریسک فقر یا کنار گذاشتگی اجتماعی در کشورهای اروپایی در سال ۲۰۲۴ بر اساس داده‌های یورواستات نشان می‌دهد برخلاف معیار سنجش فقر در آمریکا که بر اساس درآمد برای تأمین غذا تعریف می‌شود، اتحادیه اروپا سه شاخص مرتبط را مدنظر قرار می‌دهد که شامل افراد با درآمد کمتر از ۶۰ درصد میانه درآمد ملی، محرومیت‌های مادی و شدت پایین کار در خانوار است.
در مقیاس ریسک فقر، کشورهای اروپای شرقی و جنوبی همچون ترکیه (۳۰.۴ درصد)، بلغارستان (۳۰.۳ درصد)، رومانی (۲۷.۹ درصد)، یونان (۲۶.۹ درصد) و اسپانیا (۲۵.۸ درصد) در رتبه‌های بالا قرار دارند. حدود یک‌سوم ساکنان این کشورها در شرایط اقتصادی دشوار زندگی می‌کنند. این نرخ‌های بالاتر فقر نشان‌دهنده دستمزدهای پایین‌تر، نابرابری درآمدی بیشتر و شبکه‌های حمایتی اجتماعی ضعیف‌تر نسبت به کشورهای مرکزی و غربی اتحادیه اروپاست.
کشورهای حوزه بالتیک همچون لیتوانی با ۲۵.۸ درصد و لتونی با ۲۴.۳ درصد نیز نرخ بالایی دارند که نشان‌دهنده تقسیمات شهری و روستایی پایدار است. درآمد خانوارها در مناطق روستایی حدود ۲۰ درصد کمتر از شهرهاست که این امر موجب افزایش آسیب‌پذیری نسبت به کنار گذاشتگی اجتماعی می‌شود.
در مقابل، کشورهای شمالی و مرکزی اروپا نرخ‌های پایین‌تری از ریسک فقر دارند. جمهوری چک با ۱۱.۳ درصد، اسلوونی با ۱۴.۴ درصد و هلند با ۱۵.۴ درصد کمترین نرخ‌ها را ثبت کرده‌اند. این کشورها ترکیبی از دستمزدهای بالاتر و برنامه‌های رفاهی گسترده دارند که تا حد زیادی شوک‌های درآمدی را تعدیل می‌کنند.
کشورهای اسکاندیناوی نیز نزدیک به میانگین اتحادیه اروپا هستند و فنلاند ۱۶.۸ درصد، سوئد ۱۷.۵ درصد و دانمارک ۱۸.۰ درصد نرخ فقر را تجربه می‌کنند. آلمان با ۲۱.۱ درصد کمی بالاتر از میانگین اتحادیه اروپا (۲۱.۰ درصد) قرار دارد که نابرابری بین مناطق صنعتی جنوب‌غرب و مناطق فقیرتر شرق را به نمایش می‌گذارد و یادآور تقسیم‌های متحدشدگی است که هنوز بر سطح زندگی تأثیر دارد.
در جنوب اروپا، بحران بدهی‌های دولتی سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۴ موجب افزایش نرخ بیکاری و مشکلات اقتصادی شد که هنوز آثار خود را باقی گذاشته است. بیکاری جوانان به‌طور ویژه موجب سخت‌تر شدن قدرت جمع‌آوری ثروت برای نسل‌های جدید شده است.
هدف اتحادیه اروپا برای سال ۲۰۳۰، کاهش فقر یا کنار گذاشتگی اجتماعی حداقل ۱۵ میلیون نفر شامل پنج میلیون کودک و موفقیت در این هدف مستلزم بهبود دسترسی به مسکن مقرون‌به‌صرفه، ارتقای مهارت‌های کاری برای مشاغل با بهره‌وری بالاتر و کاهش شکاف‌های دستمزدی زنان و مردان است، اگر رشد درآمد در کشورهای جنوبی و شرقی با سرعت بیشتری انجام نشود، ممکن است شکاف شمال-جنوب در اتحادیه اروپا عمیق‌تر شود.
