اینجاست که دوباره اسم باقری به عنوان برترین گلزن همه ادوار این بازیها مطرح میشود؛ رکوردی که او در انتخابی جامجهانی ۱۹۹۸ با به ثمر رساندن ۱۹ گل به دست آورد. حواستان هست؟
داریم در مورد ۱۹ گل ملی حرف میزنیم، آن هم تنها در یک دوره. این واقعا عدد چشمگیری است. اگر میخواهید عظمت این عدد را بهتر بفهمید، بد نیست به یاد بیاورید که مثلا خداداد عزیزی به عنوان یکی از سرشناسترین مهاجمان تاریخ فوتبال ایران، در کل بازیهای ملیاش فقط ۱۱ گل به ثمر رسانده!
آخرین بهانه برای مرور دوباره رکورد جادویی آقا کریم، درخشش ارلینگ هالند نروژی است. ماشین گلزنی منسیتی، در این دوره از مسابقات انتخابی جامجهانی موفق شد ۱۶ گل بزند و از جمله در جریان پیروزی خیرهکننده ۴ بر یک برابر ایتالیا در این هفته، دبل کرد. با این حال حتی «بچه غول» هم به حد نصاب رویایی باقری نرسید، چون اسطوره فوتبال ایران در انتخابی جامجهانی ۹۸ موفق شده بود ۳ گل بیشتر از او بزند.
حتی جمله کلیشهای «به مالدیو گل زدی» هم اینجا خیلی عمل نمیکند، چون سالهاست همه فهمیدهاند اروپا هم کلی تیم ضعیف دارد که امثال هالند و امباپه به راحتی میتوانند دروازه آنها را باز کنند. به عنوان مثال هالند در همین دوره، چندین گل به مولداوی و استونی زده و دیگران هم بخت آن را داشتهاند که از لتونی و لیتوانی تا مالت و جزایر فارو، رقبای ضعیف را گلباران کنند و رکوردهای مهم به جا بگذارند، اما این اتفاق رخ نداده است.
آمار ثبت شده از باقری، از دو جنبه دیگر هم شگفتآور است؛ نخست آن که او به عنوان یک هافبک دفاعی یا میانی این همه گل زده و این واقعا دیوانهوار است. شم گلزنی بسیار بالای باقری، در حالی بود که آقا کریم دیگر وظایفش در زمین را هم به خوبی انجام میداد. او سرزنی چیرهدست و شوتزنی توانا بود که توپ هم خوب قطع میکرد و به عقیده بسیاری، اگر بهترین فوتبالیست تاریخ ایران نباشد، دستکم میتوان او را کاملترین بازیکن کشورمان دانست. شگفتی دوم هم به وداع زودهنگام کریم از مسابقات ملی مربوط میشود. این بازیکن پس از دیدار با ایرلند در پلیآف جامجهانی ۲۰۰۲ به شکل ناگهانی از تیم ملی خداحافظی کرد و جز یک دوره کوتاه در زمان علی دایی، دیگر به این تیم برنگشت.
این، داستان شنیدنی بازیکنی است که در همان مسابقات انتخابی جامجهانی ۹۸ به چین و قطر و کویت و عربستان هم گل زد و در بازی برگشت با استرالیا نیز موفق شد گل نخست ایران را به ثمر برساند. باقری که از کمنظیرترین استعدادهای فوتبال ایران به شمار میرفت، بخت بازی در آلمان و انگلستان را هم پیدا کرد، اما خیلی زود به ایران بازگشت و همیشه گفته این دل به کار ندادن در اروپا را جزو اشتباهات بزرگ خودش میداند.


