اژدری: همراهی با نسل نوجوان، مسیر تازه‌ای پیش‌روی سینمای ایران می‌گشاید

فرزاد اژدری نویسنده و کارگردان سینما در گفت‌و‌گو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو، به تشریح تفاوت‌های نسل نوجوان امروزی با نسل‌های گذشته پرداخت و گفت: نسل نوجوان امروز مجموعه‌ای از ویژگی‌های کم‌سابقه را در خود دارد که آن را به‌طور جدی از نسل‌های گذشته متمایز می‌کند.

او تاکید کرد: این نسل جسور است؛ نه به معنای بی‌ادبی یا بی‌پروایی منفی، بلکه به این معنا که از تجربه و شکست نمی‌ترسد و با شجاعت وارد عمل می‌شود. همین روحیه باعث شده نوجوانان امروز عمل‌گرا و در بسیاری موارد کمال‌گرا باشند و انجام دادن را به محاسبه‌های طولانی ترجیح دهند.

این نویسنده و کارگردان افزود: این نسل به دلیل همین جسارت، چندان نصیحت‌پذیر نیست، اما اگر با آنها رابطه‌ای دوستانه برقرار شود، بسیار تأثیرپذیر و همراه خواهند بود. نوجوانان امروز بیش از آنکه به نصیحت نیاز داشته باشند، به رفاقت احتیاج دارند و زمانی که احساس همراهی کنند، مسیر را با انگیزه بیشتری ادامه می‌دهند.

اژدری ادامه داد: پذیرش در جمع همسالان برای این نسل اهمیت زیادی دارد. نوجوانان اگر در گروه دوستان خود پذیرفته شوند، رفاقت و وفاداری را تا نهایت حفظ می‌کنند. از سوی دیگر، به دلیل حافظه تاریخی و ژنتیکی والدین، در بسیاری از مسائل آگاهی بیشتری دارند و گاه برای مشکلاتی که بزرگ‌تر‌ها را درگیر می‌کند، راه‌حل‌هایی ساده‌تر و حتی کارآمدتر ارائه می‌دهند.

او تأکید کرد: احساساتی و آسیب‌پذیر بودن، مهم‌ترین پاشنه آشیل این نسل است. همین ویژگی می‌تواند آنها را سریع‌تر از نسل‌های گذشته به سمت تباهی یا رستگاری سوق دهد. دسترسی گسترده به اینترنت، فضای مجازی و هوش مصنوعی نیز باعث شده این نسل بیش از والدین خود ببیند، بخواند و بیاموزد و حافظه تصویری بسیار قدرتمندی داشته باشد؛ موضوعی که ارتباط میان نسل‌ها را دشوار کرده است.

این فیلمساز گفت: مجموع این ویژگی‌ها مسیر نوجوانان امروز را به‌طور طبیعی به سمت هنر و به‌ویژه سینما هموار کرده است. بسیاری از فیلم‌های کوتاه ساخته‌شده توسط نوجوانان و جوانان، به پدیده‌هایی اجتماعی تبدیل شده‌اند که اغلب نادیده گرفته می‌شوند و به دلیل جسارت و بی‌پروایی‌شان با سانسور خبری یا موضوعی مواجه‌اند.

او افزود: به‌جای آنکه مدام بپرسیم چگونه باید به نسل Z آموزش داد، بهتر است بپرسیم این نسل چه آموزش‌هایی می‌تواند به سینمای ایران بدهد. دیدن آثار این نوجوانان نشان می‌دهد نوآوری‌هایی را تجربه می‌کنند که بسیاری از سینماگران باتجربه حتی جرأت نزدیک‌شدن به آنها را ندارند؛ از استفاده از جلوه‌های ویژه رایانه‌ای و کروماکی گرفته تا روایت با نور و سایه یا ساخت فیلم‌های بدون کات در لوکیشن‌های متعدد.

اژدری ادامه داد: این نوجوانان با وجود امکانات محدود و بضاعت مالی اندک، ریسک‌های بزرگ را به جان می‌خرند و تمام توان خود را برای تولید فیلم کوتاه می‌گذارند. بازی‌های درخشان در بسیاری از این آثار، استعداد‌های تازه‌ای را به سینمای ایران معرفی کرده و جالب آنکه این نسل توانسته عوامل حرفه‌ای و نیمه‌حرفه‌ای سینما را نیز با خود همراه کند؛ چه جلوی دوربین و چه پشت صحنه.

وی تأکید کرد: دفاتر انجمن سینمای جوانان ایران امن‌ترین پناهگاه فرهنگی برای نوجوانان و جوانان علاقه‌مند به سینما در سراسر کشور هستند. این دفاتر هر سال فیلمسازان، بازیگران و عوامل تازه‌ای را به سینمای ایران معرفی می‌کنند، اما اگر برای آینده حرفه‌ای آنها برنامه‌ای بلندمدت وجود نداشته باشد، همین مسیر می‌تواند به سرخوردگی و توقف استعداد‌ها منجر شود.

این فیلمساز گفت: اگر المپیاد فیلم‌سازی به یک رویداد مقطعی محدود نشود و برای پدیده‌های هر ساله برنامه‌ای چندساله و هدفمند تدوین کند، می‌توان امیدوار بود که خروجی آن بهترین‌های سینمای ایران باشند. این المپیاد می‌تواند به‌ویژه در شهر‌ها و استان‌های محروم، سینما را بر پایه اقلیم، فرهنگ و زیست‌بوم هر منطقه بومی‌سازی کند.

او در پایان افزود: نیازی به هدایت دستوری نسل Z نیست. باید آنها را دید، تشویق کرد و همراهی‌شان کرد. اگر این همراهی با نگاه آینده‌نگرانه انجام شود، می‌توان از موج هوش مصنوعی و خلاقیت این نسل برای ارتقای سینمای ایران استفاده کرد؛ در غیر این صورت، تقابل و بی‌توجهی می‌تواند به تقلید کورکورانه و بی‌هویتی هنری منجر شود.