سریع‌ترین قطار جهان در ژاپن متولد شد

قطار مگلوی ژاپنی با سرعت خیره‌کننده ۶۰۳ کیلومتر بر ساعت در آزمون یاماناشی، رکورد سریع‌ترین قطار جهان را شکست؛ این دستاورد سری چائو شینکانسن، سفر توکیو-ناگویا را به ۴۰ دقیقه کاهش می‌دهد و الگویی برای حمل‌ونقل پایدار جهانی است، هرچند چالش‌های هزینه‌ای پیش رو دارد.

به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، در آزمونی محرمانه و دور از چشم مسافران روزمره، یک قطار مگلو (قطار شناور مغناطیسی) ساخته‌شده توسط شرکت راه‌آهن مرکزی ژاپن (JR Central) رکورد سرعت را جابه‌جا کرد و با دستیابی به سرعت ۶۰۳ کیلومتر بر ساعت (۳۷۵ مایل بر ساعت)، عنوان سریع‌ترین قطار ساخته‌شده تاکنون را از آن خود کرد. این دستاورد نه‌تنها رکورد قبلی خود این شرکت را شکست، بلکه چشم‌انداز سفرهای بین‌شهری آینده را دگرگون می‌کند.

آزمایش روی خط آزمایشی اختصاصی در استان یاماناشی ژاپن انجام شد. مهندسان طی چند روز متوالی، سرعت قطار را به‌تدریج افزایش دادند تا در نهایت به این رکورد تاریخی برسند. این خط آزمایشی به‌طور کامل بسته بود و هیچ مسافر تجاری در آن حضور نداشت. قطار مگلو ال-صفر (L0) که برای خط آینده چائوشینکانسن (Chūō Shinkansen) طراحی شده است، در اوج سرعت خود، هر کیلومتر را در کمتر از ۶ ثانیه طی می‌کند. این سرعت از بسیاری هواپیماهای کوچک در مرحله صعود سریع‌تر است، اما همچنان روی مسیر ریلی زمینی حرکت و از فناوری شناوری مغناطیسی برای کاهش اصطکاک استفاده می‌کند.

سریع‌ترین قطار جهان در ژاپن متولد شد

این رکورد، رکورد قبلی JR Central را پشت سر گذاشت و فاصله چشمگیری با قطارهای پرسرعت تجاری فعلی ایجاد کرد. قطارهای پرسرعت رایج همچون شینکانسن یا TGV به‌طور معمول با سرعت ۲۵۰ تا ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت حرکت می‌کنند. برای مقایسه مگلو ال‌صفر با ۶۰۳ کیلومتر بر ساعت در مقابل شینکانسن N700S با ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت (تجاری)، TGV فرانسه با ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت و هارمونی چین (CRH380) با ۴۸۶ کیلومتر بر ساعت قرار گرفت. در طول آزمایش، داده‌های گسترده‌ای در زمینه ارتعاش، نویز، مصرف انرژی و راحتی مسافران جمع‌آوری شد که اطلاعاتی حیاتی برای تبدیل این فناوری به یک سیستم حمل‌ونقل عملی و ایمن هستند.

قطار ال‌صفر بخشی از پروژه عظیم چائو شینکانسن است که توکیو را به ناگویا (در سال‌های ۲۰۲۷-۲۰۳۰) و سپس به اوساکا متصل خواهد کرد. این خط مگلو، زمان سفر توکیو-ناگویا را از ۱.۵ ساعت فعلی به تنها ۴۰ دقیقه کاهش می‌دهد و ظرفیت حمل مسافر را به‌طور چشمگیری افزایش خواهد داد. کارشناسان معتقدند این فناوری می‌تواند الگویی برای کشورهای دیگر در توسعه حمل‌ونقل پایدار و سریع باشد، هرچند چالش‌هایی همچون هزینه‌های ساخت بالا (حدود ۹۰ میلیارد دلار برای کل خط) و مسائل زیست‌محیطی همچنان وجود دارد.

پیشنهادی باخبر