طرفداری | لیگ برتر فوتبال ایران بهطور سنتی همواره چهار مدعی اصلی برای قهرمانی داشته است؛ پرسپولیس، استقلال، سپاهان و تراکتور. با این حال، مرور کارنامه یک دهه اخیر نشان میدهد توازن سنتی قدرت در لیگ دستخوش تغییرات جدی شده است. پرسپولیس در این بازه زمانی هفت بار قهرمان لیگ شده و تنها در مقاطعی کوتاه، جام به تیمهایی چون استقلال خوزستان، تراکتور و استقلال تهران رسیده است.
در این میان، سپاهان بهعنوان تیمی ریشهدار با ساختار حرفهای، فرهنگ باشگاهی مشخص و ثبات مدیریتی نسبی، نزدیک به یک دهه است که از قهرمانی در لیگ برتر بازمانده؛ هرچند همواره یکی از مدعیان اصلی بوده است. تراکتور نیز فصل گذشته با قهرمانی، بار دیگر جایگاه خود را در میان قدرتهای لیگ تثبیت کرد و حالا در رقابتهای منطقهای نیز شرایط امیدوارکنندهای دارد.
اما بیشترین فشار و احساس دین، متوجه استقلال است؛ تیمی که هم به تاریخ و هواداران پرشمارش بدهکار است و هم بهدلیل هزینههای سنگین این فصل، بیش از هر تیم دیگری نیاز به قهرمانی دارد. استقلال با جذب بازیکنان گرانقیمت و علم به بستهشدن پنجره نقلوانتقالاتی در آینده، فصل را با انتظارات بالا آغاز کرد، اما اکنون شرایط بهشدت نگرانکننده است.
شکست استقلال برابر گلگهر سیرجان باعث شد آبیها پس از ۱۴ بازی تنها ۲۲ امتیاز داشته باشد. بازی معوقه این تیم برابر سپاهان در اصفهان نیز اگر با شکست همراه شود، فاصله امتیازی با صدر جدول به ۱۱ امتیاز خواهد رسید؛ فاصلهای که جبران آن بسیار دشوار به نظر میرسد. در مقابل، پرسپولیس پس از شروعی ناامیدکننده، در شش بازی اخیر ۱۶ امتیاز کسب کرده و با ۲۸ امتیاز، دوباره به کورس قهرمانی بازگشته است.
در چنین شرایطی، استقلال بیش از هر زمان دیگری تحت فشار است؛ تیمی که از سکوها تا زمین، و از مدیریت تا کادر فنی، نشانههای یک فصل پرهزینه اما کمثمر را بروز داده و حالا این پرسش جدی مطرح است که آیا رؤیای قهرمانی آبیها در همین زمستان به پایان رسیده است یا نه؟
