تنها باشگاه ایران که در ۶ ماه ابتدایی سال سودده بود؛ نه استقلال و پرسپولیس و نه سپاهان و تراکتور!

 باشگاه پیکان که سال‌هاست به‌عنوان یکی از معدود تیم‌های سازنده فوتبال ایران شناخته می‌شود، در شش‌ماهه نخست سال عملکرد مالی درخشانی داشته و برخلاف اغلب باشگاه‌های زیان‌ده کشور، به سودآوری قابل‌توجهی رسیده است.

باشگاه پیکان با تکیه بر آکادمی خود و فروش بازیکنان پرورش‌یافته، توانسته مدل اقتصادی کم‌نظیری در فوتبال ایران ایجاد کند. بررسی صورت‌های مالی منتشرشده در سایت کدال نشان می‌دهد که پیکان طی شش ماه گذشته تنها از محل انتقال بازیکنان و صدور رضایت‌نامه‌ها، درآمدی نزدیک به ۱۰۰ میلیارد تومان داشته است؛ عددی که سهم قابل‌توجهی در سودآوری باشگاه ایفا کرده است. بزرگ‌ترین انتقال پیکان در این دوره، فروش رضا غندی‌ پور به شباب‌ الاهلی امارات بود؛ انتقالی به ارزش ۹۱ میلیارد و ۳۲۱ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان که حدود ۸۴ میلیارد تومان آن مستقیماً به حساب باشگاه و مابقی به مدیر برنامه‌ها پرداخت شده است.

فروش‌های دیگر در فوتبال و والیبال

باشگاه پیکان در کنار فروش غندی‌ پور، از انتقال چند بازیکن دیگر نیز درآمدزایی داشته است. صدور رضایت‌نامه بازیکنانی چون سامان نریمان‌ جهان، رضا رضایی، علیرضا مصلح‌ آبادی و چند چهره دیگر از رشته‌های فوتبال و والیبال، مجموعاً درآمد قابل ملاحظه‌ای را برای باشگاه به همراه داشته و جزو سودآورترین نقل‌وانتقالات این دوره محسوب می‌شوند.

سودآوری بی‌سابقه در مقایسه با باشگاه‌های ایرانی

در حالی که تقریباً تمامی باشگاه‌های لیگ برتر ایران با زیان عملیاتی سنگین دست و پنجه نرم می‌کنند و هزینه‌هایشان از طریق منابع دولتی یا حمایت‌های شخصی تأمین می‌شود، پیکان مسیر متفاوتی را طی کرده است. طبق داده‌های رسمی:

• درآمد کل پیکان در شش ماه: ۲۹۴ میلیارد تومان
• میزان هزینه‌های ثبت‌شده: ۲۱۴ میلیارد تومان
• سود ناخالص باشگاه: ۸۰ میلیارد تومان

این اعداد نشان می‌دهد پیکان در نیم‌سال نخست نه‌تنها زیان‌ده نبوده، بلکه با ۸۰ میلیارد تومان سود ناخالص، به تنها باشگاه «واقعاً سودده» فوتبال ایران تبدیل شده است.

یک مدل اقتصادی قابل دفاع در فوتبال ایران

موفقیت مالی پیکان بار دیگر نقش آکادمی این باشگاه در پرورش استعداد و تبدیل آن به منبع درآمد پایدار را پررنگ می‌کند. در شرایطی که بخش عمده باشگاه‌های کشور وابسته به بودجه‌های دولتی هستند، پیکان با ساختار اقتصادی مشخص و برنامه‌محور، نمونه‌ای کمیاب از یک باشگاه خودکفاست.