سجاد ایمانی: «زمستان است» ادامه دغدغه‌های من درباره معضلات اجتماعی و زنان سرزمینم است

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، سجاد ایمانی درباره حضور مستمر خود در جشنواره سینماحقیقت می‌گوید: تاکنون حدود هشت مستند ساخته‌ام که همه آنها در جشنواره سینماحقیقت حضور داشته‌اند. چندین بار نامزد شده‌ام و سال گذشته برای فیلم سرزمین آتش موفق شدم جایزه بهترین کارگردانی بخش نیمه‌بلند را بگیرم. امسال هم خوشحالم که با فیلم زمستان است در این جشنواره حضور دارم.

او سینماحقیقت را مهم‌ترین تریبون نمایش آثار مستند در ایران می‌داند و ادامه می‌دهد: این جشنواره تنها رویداد تخصصی مستند در ایران است. مستندساز‌ها هر ساله تلاش می‌کنند فیلمشان را برای حضور در این جشنواره آماده کنند، چون تنها جایی است که مستند‌های مستقل می‌توانند برای مخاطب به نمایش گذاشته شوند. فیلم‌ساز می‌تواند به‌طور مستقیم ارتباط کارش را با مخاطب ببیند و واکنش‌ها را درک کند. به نظرم سیاست‌های جشنواره هم جهت‌دهنده است و باعث می‌شود موضوعات مستند‌ها به سمت مسائل روز حرکت کند.

سجاد ایمانی درباره سطح آثار امسال توضیح می‌دهد: هرچند هنوز فیلم‌ها را ندیده‌ایم، اما با توجه به اسامی فیلم‌سازان مطرحی که در فهرست جشنواره قرار دارند، به نظر می‌رسد سطح آثار امسال بسیار خوب و بالا باشد. بسیاری از فیلم‌سازان باسابقه با کارنامه‌های درخشان در این بخش حضور دارند.

او با اشاره به اهمیت داوری عادلانه می‌گوید: انتظار می‌رود که داوری جشنواره‌ها سلیقه‌ای نباشد و آثار با فراغت بال و بدون دخالت عوامل بیرونی قضاوت شوند. مخاطبان هم مثل هر سال نشان داده‌اند که برایشان این جشنواره اهمیت دارد و فکر می‌کنم امسال هم استقبال خوبی خواهند داشت. از رسانه‌ها هم ممنونم که با وجود امکانات محدود تلاش می‌کنند مستند را به مردم معرفی کنند.

جرقه اولیه «زمستان است»

ایمانی درباره شکل‌گیری ایده فیلم جدیدش می‌گوید: از آن‌جایی که خودم اهل شهرستان هستم، موضوع این فیلم برایم آشنا بود و در اطرافم زیاد می‌دیدم. انجام یک پژوهش کامل و تجربه زیسته‌ام باعث شد به این سوژه با نگاه تازه‌تری نزدیک شوم.

فرآیند تولید و ساختار مینیمال فیلم

او درباره روند تولید فیلم توضیح می‌دهد: به دلیل آرامشی که در فضای زندگی شخصیت‌ها وجود داشت، اتفاق ناگهانی یا تغییر بزرگ مسیر روایی برایمان رخ نداد. تلاش اصلی ما این بود که با نمایش جغرافیای خاص منطقه در فصل‌های مختلف، فیلم را به سرانجام برسانیم. چون فیلم مینیمال و غیرقصه‌گوست، دغدغه اصلی ما هماهنگی محتوای مستند با ساختار بصری آن بود.

مزیت تولید مشترک و مشکلات مالی مستندسازی در ایران

ایمانی با اشاره به اینکه فیلم تولید مشترک فرانسه، کانادا و ایران است، می‌گوید: پیش از تولید، رویکرد و فیلمنامه مشخصی داشتیم و همه‌چیز طبق برنامه‌ریزی پیش رفت. اگر دوباره به عقب برگردم، همین مسیر را ادامه می‌دهم. متأسفانه حمایت‌های مالی از مستند در ایران بسیار پایین است و تورم، فیلم‌سازی را بسیار سخت کرده. به همین دلیل بسیاری از فیلم‌های مستقل به‌صورت تولید مشترک ساخته می‌شوند. در اروپا و آمریکا مستند بسیار اهمیت دارد و بودجه‌های خوبی به آن اختصاص می‌دهند، اما در ایران برآورد‌ها هنوز مربوط به چهار، پنج سال پیش است.

او ادامه می‌دهد: اگر دقت کنید، بسیاری از مستند‌های حاضر در جشنواره امسال، تولید‌های سفارشی ارگان‌ها هستند و آثار مستقل کمتر دیده می‌شود.

ادامه دغدغه‌های اجتماعی درباره زنان

ایمانی درباره مضمون مستند جدیدش می‌گوید: این فیلم ادامه دغدغه‌های شخصی من درباره معضلات اجتماعی و به‌ویژه مسائل زنان است. همیشه تلاش کرده‌ام نگاه محترمانه‌ای به زنان در آثارم داشته باشم و جایگاه‌شان را حفظ کنم. این مستند هم در همان مسیر ساخته شده است.

مستندسازی؛ ثبت تاریخ معاصر

این کارگردان درباره انگیزه‌اش از ادامه مسیر مستندسازی می‌گوید: بعد از ۱۲–۱۳ سال فعالیت، احساس می‌کنم با مستندسازی می‌توانم دغدغه‌هایم را تصویر کنم و شاید نقشی هرچند کوچک در حل مسائل اجتماعی داشته باشیم. از طرفی دوست دارم بخشی از تاریخ معاصر کشورم باشم. اگر پژوهشگران سال‌های آینده درباره دهه ۱۳۹۰ و ۱۴۰۰ تحقیق کنند، بتوانند به مستند‌های من و همکارانم رجوع کنند؛ آثاری که با معضلات اجتماعی و جغرافیای ایران سروکار دارد.