پاسخ به یک سوال بزرگ، چرا تیم ملی زیرنظر قلعه نویی شخصیت برنده ندارد؟

مشکل اصلی تیم ملی کدام است؛ رقبای ضعیف یا ناکامی؟

مشکل اصلی تیم ملی کدام است؛ رقبای ضعیف یا ناکامی؟

این روزها به روش همیشگی مرسوم در فوتبال ایران، کادر فنی تیم ملی قصد دارد با دادن آدرس غلط، مسیر حل مشکلات را منحرف کند.

حجم انتقادات از عملکرد کادرفنی تیم ملی به اوج رسیده و امیر قلعه نویی زیر شدیدترین فشارها قرار دارد. مهدی تاج در دفاع از منتقدان مقابل حرف‌های قلعه نویی و شاگردانش ایستاد و در یک عقب نشینی آشکار، ژنرال در تازه‌ترین اظهارات گفت به باشگاه تراکتور گوشزد کردیم که با شجاع و بیرانوند بابت مصاحبه‌ها برخورد کنند!

یک فعل در تیم ملی اتفاق افتاده و مسئولیت مستقیم آن با شخص قلعه نویی بوده و او حالا از باشگاه تراکتور می‌خواهد با دو بازیکنش برخورد کند! چطور می‌شود که در خانه من، فرزندم کاری کند و من از مسئولان مدرسه بخواهم در مدرسه با او برخورد کنند؟!

اما همین روش همه جا هست! تمام منتقدان در یک موضوع اتفاق نظر دارند و آن هم کم شدن شخصیت تیم ملی است. هر تیم برای رسیدن به پیروزی، باید ابتدا صاحب شخصیت برنده شود و مدت‌هاست زیر نظر قلعه نویی، تیم ملی دیگر شخصیت برنده ندارد. او این بار هم مثل همیشه سعی کرد توپ را به زمین فدراسیون انداخته و بگوید چون بازی‌های دوستانه خوب و تدارک کافی نداشتیم، تیم ملی به این حال و روز افتاده!

قسمت درست این حرف آنجایی است که وقتی ما با رقبای سطح پایین‌تر از خود بازی می‌کنیم -در تمام رشته‌های ورزشی- ترس آنها از ابهت ما و ستاره‌هایمان ریخته و بازی به بازی آنها اعتماد به نفس بیشتری پیدا می‌کنند تا مقابل ما بایستند و حتی به پیروزی فکر کنند. در کشتی اول حسن یزدانی با هر حریفی، او فقط می‌خواهد بیش از یک دقیقه دوام بیاورد اما وقتی حسن یزدانی را در یک سال ۴ بار به مصاف یک حریف بفرستید، بار چهارم او می‌آید تا ببرد!

تیم ملی آنقدر در این سال‌ها با ازبکستان و رقبای ضعیف‌تر روبرو شده که به شهادت جلال الدین ماشاری‌پف -کاپیتان ازبک‌ها- حالا دیگر مثل زمان کیروش از ما نمی‌ترسند و برعکس، استقبال می‌کنند که بیایند و ما را ببرند و برای خود اعتبار و جایگاه بخرند! در مقابل ستاره‌های خودمان بعد از هر بازی و با هر ناکامی -چه مساوی چه باخت- اعتماد به نفس خود را از دست داده و روز به روز ضعیف‌تر می‌شوند. حالا ترسی که سال‌ها ازبکستان از تقابل با ما داشت، به بازیکنان ما منتقل شده و می‌بینیم که به جای فکر کردن به بردن تنها می‌خواهند شکست نخورند!

اما حالا ایراد یا تقصیر کادرفنی در این ماجرا چیست؟ آنجایی که آنها مثل همیشه می‌خواهند وظیفه خود را گردن دیگری بیندازند! درست مثل کاری که در مورد برخورد با شجاع و بیرانوند انجام داده‌اند! حقیقت این است که شما از «مصاف» با تیم‌های ضعیف‌تر بی‌شخصیت نمی‌شوید، یک تیم وقتی بی‌شخصیت می‌شود که ببازد و نمایش خوبی نداشته باشد!

اگر قرار بود بازی کردن با تیم ضعیف‌تر تیمی را بی‌شخصیت کند، از رئال مادرید تا تیم ملی برزیل هر سال کلی بازی دوستانه در اقصی نقاط جهان برگزار و در لیگ‌های داخلی و اروپایی یا در تورنومنت‌های ریز و درشت ملی، با انواع تیم‌های ضعیف روبرو می‌شوند، پس باید بی‌شخصیت و ضعیف می‌شدند! نبردن و بد بازی کردن تیم را بی‌شخصیت می‌کند نه اسم و رسم حریف و این‌ها مشکلات فنی است و ربطی به نوع تدارکات ندارد!

اینجا را بخوانید: مهر تایید مهدی تاج روی حرف دل مردم و کارشناسان

وقتی رییس فدراسیون جور سرمربی تیم ملی را کشید؛ مرسی آقای تاج!

پیشنهادی باخبر