طرفداری | رائول تامودو (Raúl Tamudo) زاده 19 اکتبر 1977 در شهر سانتا کولومای اسپانیا است. او با 178 سانتی‌متر در پست مهاجم نوک بازی می‌کرد. پس از مدت‌ها تلاش، این بازیکن در آکادمی باشگاه اسپانیول پذیرفته شد و فوتبالش را در این باشگاه شروع کرد. تامودو در سال 1996 به تیم اصلی اسپانیول منتقل شد و در نخستین بازی خود، در هفته 30 لالیگا برابر هرکولس به میدان رفت. او در این مسابقه که میان اسپانیول و هرکولس، دو باشگاه حاضر در کورس بقای لالیگا برگزار می‌شد، در دقیقه 89 بازی با ضربه چیپ خود، اسپانیول را به گل پیروزی‌بخش رساند تا این باشگاه به سه امتیاز بسیار مهمی برای بقا برسد. تامودو در ادامه فصل، موفق به ثبت گل دیگری برابر رئال اوویدو شد و آمارش در این فصل را به 10 بازی و دو گل رساند. در فصل 98-1997، این بازیکن تنها در چهار بازی برای اسپانیول بازی کرد و مابقی فصل را به صورت قرضی در آلاوز با حضور در سه بازی گذراند. پس از بازگشت به اسپانیول در فصل بعدی، این بازیکن موفق به بازی و گلزنی در جام اینترتوتو شد و در مجموع به آمار 27 بازی، 10 گل و چهار پاس گل رسید. او نیمه نخست فصل را به صورت قرضی در لیدای اسپانیا گذرانده و به آمار 14 بازی و پنج گل رسیده بود.
این بازیکن در فصل 00-1999، بازیکن ثابت ترکیب اسپانیول در لالیگا و کوپادل‌ری بود و توانست آمار کلی 40 بازی، 11 گل و پنج پاس گل را ثبت کند. در فصلی که اسپانیول به قهرمانی کوپادل‌ری رسیده بود، تامودو در شش بازی این جام، از جمله دیدار فینال برابر اتلتیکو مادرید به میدان رفت. تنها گل تامودو در راه قهرمانی تیمش در دیدار فینال به ثمر رسید. دو دقیقه از شروع بازی نگذشته بود که تونی خیمنز، دروازه‌بان اتلتیکو مادرید، توپ را در دستان خود گرفته بود و در حال پرتاب آن، توسط تامودو غافل‌گیر شد. تامودو با توپ‌ربایی هوشمندانه خود از خیمنز، توپ را تصاحب کرد و به راحتی دروازه خالی اتلتیکو مادرید را باز کرد. این گل رندانه تامودو که به قهرمانی اسپانیول منجر شد، از جمله مهم‌ترین لحظات تاریخ کوپادل‌ری بوده است. او در لالیگای این فصل نیز بازیکن خطرناکی برای اتلتیکو مادرید بود و در دو بازی رفت و برگشت، دروازه آن‌ها را باز کرد. بریس برابر سویا و سلتاویگو، از دیگر تجربیات این فصل او بود. پس از این فصل موفق، تامودو پیشنهادات بسیاری را دریافت کرد که از میان آن‌ها، پیشنهاد رنجرز اسکاتلند برای باشگاه اسپانیول جذاب‌تر بود زیرا با 10.5 میلیون پوند هزینه رضایت‌نامه مهاجم خود، مشکلات مالی‌اش را برطرف می‌کرد. در حالی که تامودو برای ملحق‌شدن به رنجرز راهی اسکاتلند شده بود، برخی مسائل در تست پزشکی‌اش، این انتقال را منتفی کرد.
پس از منتفی‌شدن جدایی تامودو از تیم محبوبش، او هم‌چنان فرم خوبش را ادامه داد و در فصول بعدی همکاری‌اش به آمارهای 40 بازی و 13 گل در فصل 01-2000، 36 بازی، 17 گل و یک پاس گل در فصل 02-2001، 29 بازی، 10 گل و چهار پاس گل در فصل 03-2002، 32 بازی، 19 گل و دو پاس گل در فصل 04-2003، 30 بازی، 11 گل و سه پاس گل در فصل 05-2004 و 36 بازی، 13 گل و یک پاس گل در فصل 06-2005 رسید. او با یک گل و یک پاس گل در فینال فصل 06-2005 کوپادل‌ری، اسپانیول را به پیروزی در این دیدار رساند و بار دیگر قهرمانی در این جام را تجربه کرد. یکی از مهم‌ترین خاطرات طرفداران فوتبال در اسپانیا با تامودو به هفته 37 لالیگای فصل 07-2006 بازمی‌گردد؛ جایی که رئال مادرید و بارسلونا در کورس قهرمانی قرار گرفته بودند و رقابت بسیار جذابی را با یکدیگر تا هفته‌های پایانی داشتند. در هفته 37 این فصل، اسپانیول و بارسلونا در دربی کاتالونیا برابر یکدیگر قرار گرفته بودند. در حالی که با وجود گلزنی تامودو، بارسلونا تا دقایق پایانی با نتیجه 1-2 پیش افتاده بود، گل دقیقه 89 این بازیکن، بازی را به تساوی کشاند تا بارسلونا پس از این تساوی، از قهرمانی در لالیگا دور شود و در نهایت شاهد قهرمانی مادریدی‌ها باشد. این گل حساس تامودو که به قهرمانی رئال، کمک قابل توجهی کرد، به «ال تامودازو» که از ترکیب نامش با پسوند «آزو» که معنی «عالی» را می‌دهد، تشکیل شده بود، معروف شد. تامودو در سه هفته پایانی لالیگای این فصل، چهار گل زد تا به شدت محبوب سکوهای تیمش شود. این فصل به جز این گل تاریخی، آورده دیگری نیز برای تامودو داشت؛ او در این فصل موفق شد تا به همراه اسپانیول راهی فینال جام یوفا شود. یک گل برابر مکابی در یک‌هشتم نهایی و یک گل و یک پاس گل برابر بنفیکا در یک‌چهارم نهایی، از تاثیرات تامودو در این مهم بود. در حالی که تامودو در دیدار فینال برابر سویا، بازوبند کاپیتانی تیمش را بر بازو بسته بود، موفق نشد تا قهرمانی در این جام را تجربه کند. آمار کلی تامودو در این فصل، 39 بازی، 17 گل و دو پاس گل بود.
پس از ثبت 11 گل و یک پاس گل در 29 بازی فصل 08-2007، تامودو فصل 09-2008 را با مصدومیت در نیمه نخست فصل شروع کرد و تیمش را با رقابت در کورس بقا تنها گذاشت. با این وجود، تامودو در بازگشت به زمین بازی، عملکرد خوبی را در هفته‌های پایانی داشت و با هت‌تریک در دیدار هفته 38 برابر مالاگا که به پیروزی 0-3 تیمش منتهی شد، اسپانیول را در لالیگا نگهداشت. او در فصل 10-2009، نتوانست در بازی‌های زیادی برای اسپانیول بازی کند و دچار حواشی مختلفی شد. او در این فصل، تنها برای هفت بازی در پیراهن اسپانیول دیده شد و پس از پایان فصل، از تیم محبوبش جدا شد. آخرین بازی تامودو برای اسپانیول برابر اوساسونا رقم خورد و هواداران زیادی را به ورزشگاه کشاند. درگیری تامودو با مدیران باشگاه اسپانیول، او را مدت‌ها از بازی برای تیمش دور کرده بود. در سال 2010، طرفداران فوتبال بالاخره تامودو را با پیراهن تیم دیگری به جز اسپانیول دیدند زیرا او راهی رئال سوسیداد شد. تامودو با پیراهن سوسیداد نیز عملکرد مطلوبی را ارائه داد و به جز دو دیدار رفت و برگشت برابر آلمریا و اوساسونا، دروازه تیم‌هایی مثل رئال مادرید، مایورکا و زاراگوزا را باز کرد. پس از یک فصل همکاری با سوسیداد، این بازیکن راهی رایو وایکانو شد و در این باشگاه به آمار 33 بازی، 10 گل و یک پاس گل رسید.
در سال 2012، تامودو به نخستین تجربه بازی در خارج از اسپانیا با حضور در پاچوکای مکزیک رسید و در 12 بازی خود برای این باشگاه به یک پاس گل دست یافت. او در ماه ژانویه 2013 به رایو وایکانو بازگشت و در چهار بازی ادامه فصل لالیگا، یک گل زد. آخرین تیم دوران حرفه‌ای او، سابادل نام داشت که آمار 30 بازی، هشت گل و دو پاس گل را برایش به همراه داشت. او در سال 2015، تصمیم به بازنشستگی گرفت و از میادین فوتبالی خداحافظی کرد. درخشش تامودو در سال 2000 میلادی، او را در همین سال به اردوی تیم ملی اسپانیا و متعاقباً بازی ملی رساند. او در دیدار برابر آلمان، 15 دقیقه بازی کرد تا به نخستین بازی ملی‌اش برسد. او در ادامه یکی از بازیکنان تیم فوتبال اسپانیا در المپیک 2000 سیدنی بود. تامودو در شش بازی این تورنمنت برای تیم ملی المپیک اسپانیا بازی کرد و موفق به گلزنی در دیدار نیمه نهایی برابر آمریکا شد. ادامه ماجراجویی‌های ملی تامودو برای اسپانیا به حضور در تورنمنت ملی دیگری ختم شد و پس از حضور گاه و بی‌گاهش در اردوهای مختلف، با بازی برابر ایرلند شمالی در سال 2007 خاتمه یافت. 13 بازی، پنج گل و یک پاس گل، حاصل نهایی تامودو در رده ملی بود. او در دو بازی غیررسمی نیز پیراهن تیم ملی کاتالونیا را پوشیده است.
